موسی سبزی - استادیار گروه باستان شناسی دانشکده ابیات دانشاه لرستان
حبیب حاتمی کنکبود - استادیار گروه معارف، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه لرستان.
ابراهیم رایگانی - استادیار گروه باستان شناسی، دانشگاه نیشابور.

عصر ایلامی (عیلامی)، در مقام بخشی از تاریخ سرزمین ایران، اهمیت بسزایی در مطالعات روشنگرانه دیگر دوره های تاریخی، از جمله هخامنشیان، دارد. باورهای اعتقادی عیلامیان، که خود به نوعی تلفیقی از عناصر حاصل از جبر جغرافیایی و همچنین ارتباط فرهنگی با بین النهرین و ریشه های تاریخی و قومی این مردمان است، در روزگار پس از انقراض واحد سیاسی تحت نام عیلام، نیز همچنان تداوم داشته است. هدف از پژوهش حاضر بررسی آن دسته از عناوین خدایان و همچنین نمادهای مذهبی عیلامی است که به دلایل متعددی در عصر هخامنشی و حتی پس از آن نیز محترم و بوده و حتی پرستش می شده است. این مقاله به دنبال پاسخ گویی به این پرسش برآمده که کدام یک از عناصر مذهبی و نمادین عیلامی در دوره هخامنشی مجددا محترم بوده و پرستش می شده است. بدین منظور با رویکرد توصیفی تحلیلی به اثبات می رساند که خدایان و نمادهای مذهبی عیلامی به صورت دگردیسی شده یا دست خورده در دوره هخامنشی، چه در آثار هنری و چه مستقیم، اهمیت شایانی داشته اند.

ایلام, خدایان, سمبل های مذهبی, دوره ی هخامنشی