غلامرضا ندری - استادیارعلوم سیاسی دانشگاه امام حسین (علیه السلام)، تهران، ایران
حسین بکوردی - دانش آموخته کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه مازندران

ایالات متحده آمریکا ازجمله نظام­های ریاستی دوحزبی است که چرخش قدرت و اعمال سیاست در آن از رقابت دو حزب اصلی آن متاثر­ است و دو حزب «دموکرات» و «جمهوری خواه» علی­رغم اینکه در اهداف کلی نظام سیاسی آمریکا به مثابه یک سیستم یکپارچه عمل می­نمایند ولی در اعمال سیاست ها و راهبردهایشان مسیرهای متفاوتی را طی می­کنند. در سیاست خارجی، دموکرات ها به صورت سنتی قائل به استفاده از ظرفیت سازمان­ها، معاهدات، رویه­های بین المللی و مذاکره و «صلح» (چندجانبه­گرایی) هستند و برخلاف آنها، جمهوری­خواهان غالبا اعتقادی به معاهدات و سازمان­های بین المللی ندارند و معتقدند که واقعیت صحنه بین الملل را «زور و قدرت» تشکیل می­دهد و به اصطلاح معتقد به «رئالیسم» هستند. «نومحافظه­­کاران» طیفی از جمهوری­خواهان را تشکیل می­دهند که علاقه خاصی به ایجاد جنگ و اعمال زور و فشار علیه دشمنان خود را دارند. با توجه به تقابل جمهوری اسلامی ایران با آمریکا در طول بیش از­۴۰ سال گذشته و تجربه «چهره ژانوسی یا دووجهی» سیاست­های آمریکا، هدف پژوهش پیش رو این است که نوع رابطه بین سیاست های نومحافظه­کاران و افزایش و یا کاهش امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران را (در ۲۰ سال اخیر) به صورت علمی و قاعده مند نشان دهد. روش تحقیق این مقاله، توصیفی- تحلیلی و روش جمع آوری داده­­ها، اسنادی، مدارک علمی و مطالعات کتابخانه­ای است. یافته­های تحقیق حاضر بیانگر این واقعیت است که علی­رغم تصور رایج که گفته می­شود «با تسلط جمهوری­خواهان و نومحافظه­کاران بر کاخ سفید و سیاست های امنیتی آمریکا، امنیت ملی ایران مورد تهدید واقع می شود و رو به ضعف می نهد»، در حقیقت، سیاست های نومحافظه­کاران (به­ویژه درزمینه امنیتی) منجر به افزایش امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران شده و وجود رابطه و نتیجه­­ای معکوس را در این خصوص نشان می­دهد. نتایج این پژوهش برای تصمیم­گیران سیاست خارجی و مدیران ارشد اطلاعاتی و امنیتی قابل استفاده و بهره­برداری است.

امنیت ملی, جمهوری اسلامی, سیاست, نومحافظه کاران