اثر بخشی خنده درمانی کاتاریا و فعالیت های فیزیکی بر امید و معناجویی در سالمندان شهر تهران

مقدمه: تحقیقات بسیاری تاثیر بسزای فعالیت فیزیکی و خنده را در بهبود عملکرد روانی و جسمانی افراد نشان داده است. از این رو، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر خنده درمانی و فعالیت های فیزیکی در امید و معناجویی سالمندان می باشد. روش کار: پژوهش حاضر، از نوع تحقیق نیمه تجربی با پیش و پس آزمون با گروه شاهد است. جامعه آماری این پژوهش پارک ها و بوستان های منطقه شهری ۵ تهران می باشد. از میان شرکت کنندگان، ۲۸ سالمند واجد شرایط انتخاب و به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. گروه مداخله خنده درمانی کاتاریا و فعالیت های فیزیکی را در طول هشت جلسه (هفته ای یک جلسه، هر جلسه به طور متوسط ۹۰ دقیقه) دریافت کردند. در این تحقیق از پرسشنامه امید اشنایدر ، پرسشنامه معناجویی فرانکل، پرسشنامه معاینه مختصر روانی استفاده شد. تحلیل آماری با استفاده از تی مستقل و با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین امید به زندگی در سالمندان قبل و بعد از خنده درمانی کاتاریا وجود داشت (۰۰۱/۰ = P). نتایج همچنین بیانگر آن بود که در نمرات میانگین معنای زندگی سالمندان قبل و بعد از انجام مداخله تفاوت معناداری وجود نداشت (۰۵/۰ = P). نتیجه گیری: نتایج نشان داد که خنده درمانی کاتاریا و فعالیت های فیزیکی تاثیر معناداری در افزایش امید به زندگی سالمندان دارد. لذا، می تواند به عنوان مداخله درمانی در بالابردن امید در میان سالمندان مورد توجه قرار بگیرد.

Keywords:

Laughter Therapy , Physical Activity , Hope , Life , Aged , خنده درمانی , فعالیت فیزیکی , امید , زندگی , سالمندان