آناهیتا خدابخشی کولایی - Department of Counseling, Khatam University, Tehran, Iran
اعظم اسماعیلی فر - State welfare organization kerman, Kerman, Iran
محمدرضا فاسفی نژاد - Faculty of Psychology & Education, University of Allameh Tabatabai, Tehran, Iran

مقدمه: معلولین به دلیل افسردگی، سازگاری روان شناختی اندک و حمایت اجتماعی پایین به حاشیه رانده می شوند و بسیاری از آن ها مفهوم و معنای زندگی خود را گم می کنند و دچار نا امیدی و بی معنایی در زندگی می شوند؛ بنابراین، هدف این تحقیق بررسی معنای زندگی و امیدواری در معلولین ضایعه نخاعی و نابینایان در مقایسه با افراد غیر معلول می باشد. روش: در این پژوهش علی-مقایسه ای، تعداد ۱۰۰ نفر از جامعه معلولین ضایع نخاعی و نابینا بهزیستی استان کرمان به صورت نمونه گیری هدفمند و ۱۰۰ نفر از جامعه غیر معلول از طریق نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. معیارهای ورود به مطالعه شامل سن بالای ۱۸ سال و مجرد بودن، عدم وجود اختلال روان پریشی بر اساس سوابق روان پزشکی، عدم سوءمصرف مواد، داشتن حداقل تحصیلات دیپلم و رضایت آگاهانه برای همکاری در پژوهش بود. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس امید اشنایدر و پرسشنامه معناجویی فرانکل بود. تحلیل آماری با استفاده از تحلیل واریانس یک طرفه انجام شد. داده های به دست آمده با روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه توسط نسخه ۱۶ نرم افزار SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد بین میانگین نمره معناجویی زندگی در سه گروه معلولین ضایع نخاعی، نابینا و افراد غیر معلول تفاوت معنی داری وجود دارد به طوری که میانگین نمره معناجویی زندگی در افراد غیر معلول نسبت به دو گروه دیگر از میزان بالاتری برخوردار بود (۰۰۱/۰>p). همچنین نتایج بیانگر آن بود که بین میانگین نمرات امیدواری در سه گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (۰۵/۰

Hope, Life meaning, Spinal cord injuries, Blinds, امید, معنا جویی زندگی, معلول ضایعه نخاعی, نابینا