رحیم رضایی - کارشناس دفتر امور علوم، تحقیقات و فناوری - سازمان مدیریت و برنامه ریزی

شهرنشینی در جهان امروز رو به گسترش است . براساس برآوردهای سازمان ملل تا سال 2025 بیش از 70 % جمعیت کره زمین شهرنشین خواهد شد . جمعیت شهری ایران نیز همانند جمعیت شهری جهان رو به افزایش است . براساس پیش بینی ها، در سال 1400 بیش از 70 درصد جمعیت ایران در شهرها ساکن خواهند شد و تعداد کلانشهرها، شهرهای میلیونی، نیز افزایش خواهد یافت. افزایش جمعیت شهری به نوبه ی خود باعث افزایش میزان مصرف مواد اولیه، خودروها، انرژی و ... می شود که نتیجه آن آلودگی محیطی، آبی، هوایی وگسترش انواع بیماری های ریوی و... است. به خاطر اهمیت محیط زیست در بقاء، تمام کشورهای جهان در تلاش اند ، به نحوی احسن از محی طزیست حفاظت کنند. بنابراین سیاستها و برنامه هایی در این راستا تدوین و اجرا می کنند. در ایران هم، برنامه ها و سیاستهای محیط زیست در بطن سیاست ها و برنامه های کلان کشور (برنامه های اول، دوم، سوم و چهارم ) قرار گرفت ه اند، لذا سیاستهای زیست محیطی در طول برنامه جهت بهبود و ارتقاء وضعیت محیط زیست اجراء میشوند. در این مقاله سعی شده است، که ضمن ارزیابی اجمالی برنام ه تدوین و اجراء شده مربوط به محی ط زیست در برنامه سوم، سیاستهای محی طزیست برنامه چهارم را مورد بررسی قرار دهد و راهکارهایی برای پیشبرد آن ارائه نماید.

برنامه، راهبرد، محیط زیست، شهر، حمل و نقل، هویت شهر، کالبد