غلامحسین مهدوی - استاد، گروه حسابداری، دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اجتماعی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
رضا زمانی - کارشناس ارشد، گروه حسابداری، دانشکده اقتصاد، مدیریت و علوم اجتماعی، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران

هدف: هدف این پژوهش بررسی ویژگی های فردی و سازمانی بر پذیرش کمتر از واقع گزارش کردن زمان از جانب حسابرس است که می تواند بر مذاکرات دستمزد حسابرسان با مشتریان، تحریف زمان بودجه، ارزیابی اثربخش بودن حسابرسی و سرانجام، کیفیت حسابرسی تاثیر منفی داشته باشد. روش: این پژوهش از حیث هدف کاربردی است و در دسته پژوهش‎های پیمایشی توصیفی قرار می‎گیرد. داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه تکمیل شده به وسیله ۲۶۹ نفر از کارکنان موسسه‎های حسابرسی عضو جامعه حسابداران رسمی ایران جمع آوری و تجزیه و تحلیل شده است. یافته‎ها: نتایج پژوهش نشان می دهد بین سبک رهبری ملاحظات، سبک رهبری ساختار، منبع کنترل درونی و تجربه حسابرس با پذیرش کمتر از واقع گزارش کردن زمان، رابطه منفی و معناداری برقرار است و بین منبع کنترل بیرونی و حسابرسان غیرعضو جامعه حسابداران رسمی ایران با پذیرش کمتر از واقع گزارش کردن زمان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین، بین میزان تحصیلات با پذیرش کمتر از واقع گزارش کردن زمان رابطه ای مشاهده نشد. نتیجه‎گیری: بر اساس نتایج پژوهش، به موسسه‎های حسابرسی پیشنهاد می شود که سبک رهبری ملاحظات و ساختار را در موسسه اجرا کنند و  بر کار حسابرسانی که باوری به کنترل رویدادها ندارند، موفقیت را به عوامل بیرونی مانند شانس نسبت می‎دهند و از تجربه کمتری برخوردارند، نظارت بیشتری داشته باشند.  

پذیرش کمتر از واقع گزارش کردن زمان, تجربه حسابرس, سبک رهبری ساختار, سبک رهبری ملاحظات, منبع کنترل