غلامرضا طالقانی - استاد مدیریت دولتی، دانشکده مدیریت، دانشگاه تهران، تهران، ایران
جمال عبدالملکی - دانشجوی دکتری برنامه‎ریزی درسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
علی غفاری - کارشناس‎ارشد MBA، دانشگاه تهران، تهران، ایران

 مقاله حاضر به بررسی عوامل فردی موثر بر قصد ترک شغل می‎پردازد. جامعه پژوهش شامل کلیه کارکنان اداره آموزش و پرورش استان کردستان است که از این جامعه ۱۴۸ نفر برای نمونه آماری به‎صورت تصادفی انتخاب شدند. روش پژوهش مدل‎یابی معادلات ساختاری است. برای تعیین پایایی ابزار پژوهش از آلفای کرونباخ استفاده شد که این مقدار برای تمام پرسشنامه‎ها بیشتر از ۷۵/۰ به‎دست آمد و نشان داد ابزارهای پژوهش پایایی مناسبی دارند. داده‎ها در دو سطح توصیفی و استنباطی به‎کمک نرم‎افزارهای LISREL وSPSS تحلیل شدند. نتایج نشان داد: ۱. متغیرهای رقابت‎پذیری، خوداثربخشی و تلاش بر عملکرد کارکنان، در سطح ۰۱/۰ درصد معنادار هستند؛ ۲. متغیرهای خود اثربخشی و تلاش بر رضایت شغلی کارکنان در سطح ۰۱/۰ دارای اثر معنادار هستند؛ ۳. متغیرهای عملکرد و رضایت شغلی بر قصد ترک شغل در سطح ۰۱/۰ درصد معنادار هستند و ۴. مدل ساختاری بین متغیرها برازش مناسبی (۹۴/۰ = GFI؛ ۰۳۱/۰ = RMSEA؛ ۹۲/۰ = AGFI) دارد.

رقابت‎پذیری, خود اثربخشی, رضایت شغلی, عملکرد شغلی, قصد ترک شغل