بررسی میزان موفقیت احیای قلبی ریوی و عوامل مرتبط با آن در اورژانس و بخش های بیمارستان های آموزشی درمانی شهرستان زاهدان، ۱۳۹۵

زمینه و هدف: احیای قلبی-ریوی (CPR) شامل اقداماتی است که برای بازگرداندن اعمال قلب و مغز در فردی که هوشیاری خود را از دست داده، انجام می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان موفقیت احیای قلبی ریوی در اورژانس و بخش های بیمارستان های آموزشی درمانی شهرستان زاهدان و به منظور کمک در بهبود شرایط و تمهیدات موثر در بیمارستان ها جهت افزایش موفقیت احیای قلبی-ریوی صورت گرفت. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، از مهر تا اسفند ۱۳۹۵، تعداد ۱۹۹ نفر از بیمارانی که در اورژانس و بخش های بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زاهدان دچار ایست قلبی-ریوی شدند و تحت CPR قرار گرفتند به روش در دسترس، بررسی شدند. اطلاعات با استفاده از چک لیست محقق ساخته جمع آوری و جهت تجزیه و تحلیل وارد نرم افزار SPSS گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمارهای توصیفی مناسب استفاده گردید. یافته ها: میانگین سن بیماران ۴۳ سال بود. علل زمینه ای مرتبط با بیماری های داخلی با فراوانی ۶/۲۳ درصد در صدر جدول علت ایست قلبی- ریوی قرار داشت. همچنین ۷/۳۶ درصد از احیاءهای انجام شده موفقیت آمیز بود. بین علت زمینه ای ایست قلبی- ریوی با نتیجه CPR ارتباط معناداری مشاهده نشد. در نهایت چهار درصد از افراد، زنده از بیمارستان مرخص شدند.. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، بین علت زمینه ای ایست قلبی-ریوی با نتیجه ی احیاء ارتباط معناداری نبود. همچنین درصد موفقیت احیاء در بیمارستان های مورد مطالعه نسبت به سایر مطالعات انجام شده در داخل کشور بالا بود اما درصد قابل توجهی از افراد مورد مطالعه ی حاضر فوت نمودند.  

Keywords:

cardio-pulmonary resuscitation , heart arrest , emergency , underlying cause , the rate of success , CPR outcome , احیای قلبی- ریوی , ایست قلبی- تنفسی , اورژانس , علت زمینه , میزان موفقیت , نتیجه احیاء