راحله آقایی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت کشاورزی
حسین شعبانعلی فمی - دانشیار دانشگاه تهران
مسعود گنجی - عضو هیئت علمی دانشگاه محقق اردبیلی
حسن اسدپور - عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزیو منابع طبیعی مازندران

کاربرد بی رویه فناوری های مدرن علاوه بر نابسامانی های اقتصادی و از هم گسیختگی اجتماعی دردهه های اخیر پیامدهای زیست محیطی جبران ناپذیری را درپی داشته است به نحوی که موضوع توسعه پایدار درمحور توجه دولت ها سازمان های مردم نهاد و مجامع علمی قرارگرفته است اما موضوعی که دراین زمینه مهم است این است که پایداری یک م فهوم پویاست و آنچه که دریک محدوده زمانی یا مکانی پایدار است ممکن است در زمان یا مکان دیگر پایدار نباشد لذا پایداری مفهومی ویژه محل است و درهر منطقه باید بطور جداگانه تعریف شود ابزارها و روشهای متفاوتی برای اندازه گیری پایداری طراحی شده است یکی از متداولترین رهیافت ها برای سنجش پایداری رهیافت مبتنی بر شاخص است که شامل روشهای زیر است استفاده از شاخصهای انفرادی مانند شاخص ردپای بوم شناختی استفاده از شاخصهای ترکیبی که بصورت ترکیب تجسمی و ترکیب عددی می باشد این مقاله با مرور منابع و کتب مربوط به پایداری به بررسی هرکدام از این روشها پرداخته و ضمن بیان مزایا و معایب هریک از آنها یک الگو برای سنجش پایداری ارایه میدهد.

پایداری، شاخصهای انفرادی، شاخصهای ترکیبی