مطالعه دانش بومی و مصارف سنتی برخی از گیاهان دارویی در منطقه بلوچستان ایران

سابقه و هدف: علم اتنوبوتانی به تحقیق و بررسی چگونگی به کارگیری مردم یک قوم، فرهنگ یا منطقه خاص از گیاهان بومی موجود در آن منطقه می پردازد. با توجه به اینکه روش ها و موارد مصرف گیاهان دارویی در مناطق مختلف متفاوت است، پژوهش حاضر با هدف آشنایی با فرهنگ استفاده سنتی از گیاهان دارویی منطقه بلوچستان جهت درمان بیماری ها انجام شد. مواد و روش ها: به این منظور پس از شناسایی گیاهان منطقه به طور هم زمان نام محلی، خواص دارویی، نحوه استفاده و سایر اطلاعات مربوط به گونه ها گردآوری شد. یافته ها: در این مطالعه ۲۰ گونه گیاهی متعلق به ۱۸ خانواده بررسی شد. بیشترین کاربرد دارویی گونه های مورد بررسی در این منطقه در درمان بیماری های گوارشی (۸ گونه، ۲۹/۶ درصد)، مسکن و درمان کوفتگی (۶ گونه، ۲۲/۲ درصد) و کاهش قند خون و چربی خون (۵ گونه، ۱۸/۵ درصد) و کمترین آن بیماری های چشم (۱ گونه، ۳/۷ درصد) می باشد. بررسی نوع مصرف گیاهان بیانگر این نکته بود که بیشترین نوع مصرف به صورت جوشانده و ضماد است. نتیجه گیری: با توجه به کثرت گیاهان دارویی در این منطقه و استفاده وسیع مردم بومی از آن ها جهت درمان بسیاری از بیماری ها می توان با مطالعات بیشتر به ویژه در دسته بندی بیماری ها به نتایج راه گشایی در زمینه کاربرد گیاهان دارویی در درمان بیماری ها دست یافت.

Keywords:

Medicinal plants , Ethnobotany , Gastrointestinal diseases , Analgesics , گیاهان دارویی , اتنوبوتانی , بیماری های گوارشی , مسکن