بررسی حذف دی اکسیدکربن از احتراق متان و تولید زیست توده در فتوبیوراکتور با استفاده از ریزجلبک اسپیرولینا

هدف از این مطالعه تعیین میزان حذف دی­اکسیدکربن و تولید­ زیست­توده در فتوبیوراکتور با استفاده از ریزجلبک اسپیرولینا با تزریق گازهای حاصل از احتراق متان بود. آزمایش­ها با ساخت فتوبیوراکتور و تزریق مداوم هوا و گاز احتراق، به­صورت جداگانه، به راکتورهای حاوی محیط کشت فاقد هرگونه منبع کربن انجام شد. دی­اکسیدکربن  مورد نیاز در راکتور کنترل، از هوا و در راکتورهای آزمایش، از گاز احتراق تامین می­شد. دبی جریان گاز عبوری از راکتور ۵/۱ لیتر بر دقیقه بود. منبع نور به دو صورت مصنوعی و طبیعی بود. نور مصنوعی با چهار عدد لامپ­  فلورسنت با شدت روشنایی ۱۰ کیلولوکس در سطح مماس بر فتوبیوراکتور و در دو حالت پیوسته و متناوب آزمایش شد. غلظت دی­ اکسیدکربن ورودی به راکتورها در محدوده ۵۸۰ تا ۵۰۰۰ قسمت در میلیون انتخاب شد و به­­وسیله دستگاه CO۲ سنج اندازه­گیری شد. میزان تولید زیست­توده جلبک و همچنین تغییرات pH محلول اندازه­گیری شد. حداکثر میزان تولید جلبک با دی­اکسیدکربن هوا و جریان احتراق گاز متان حاوی۴۱۰۰ قسمت در میلیون دی­اکسیدکربن، پس از هشت روز، تحت تابش نور متناوب به­ترتیب به ۰۷/۰و ۲/۰ گرم در لیتر در روز و حداکثر غلظت زیست­توده به­ترتیب به ۲۵/۰ و ۰۴/۱ گرم در لیتر رسید. میزان تثبیت دی­اکسیدکربن با غلظت ۳۳۰۰ و ۴۱۰۰ قسمت در میلیون تحت تابش نور متناوب به­ترتیب به ۵/۲ و ۱۳/۳ درصد رسید. تولید زیست­توده در نور مصنوعی متناوب ۳۵ درصد کمتر از آزمایش با  نور ثابت بود.  با افزایش غلظت دی­اکسیدکربن در گاز احتراق، میزان تولید زیست­توده افزایش یافت. گاز حاصل از احتراق متان بدون پیش­تصفیه در فتوبیوراکتور تزریق شد و حذف دی­اکسیدکربن و تولید جلبک صورت گرفت.

Keywords:

دی اکسیدکربن , اسپیرولینا , گاز احتراق , متان