رضا لک زایی

سعادت از دغدغهها و آرمان های اصلی آدمی است و انسانها همواره به دنبال حقیقت سعادت و راه رسیدن به آن بوده اند. به نظر میرسد سعادت متعالی را بتوان حداقل از سه جهت تبیین کرد: یکی از جهت معناشناسی؛ دوم از منظر وجودشناسی و بررسی حقیقی بودن سعادت، ارادی و فطری بودن آن و عوامل موثر در نیل به آن و سوم از حیث معرفتشناسی و بررسی راه آگاه شدن از سعادتمندی خود و چگونگی مراقبت از آن، کافی نبودن عقل برای رساندن آدمی به سعادت و نقش سعادت در معرفتشناسی. این مقاله با روشی توصیفی تحلیلی به بررسی این سه مسئله از منظر آیت الله جوادی آملی می پردازد.  

آیت الله جوادی آملی, معناشناسی سعادت, وجودشناسی سعادت, معرفتشناسی سعادت