ارزیابی خلاقیت شهرهای تاریخی در راستای توسعه گردشگری فرهنگی (مطالعه موردی: شهر اصفهان)

امروزه، شهرهای تاریخی-فرهنگی به دلیل برخورداری از جاذبه­های همچون معماری، فرهنگ، المان­ها و نمادهای شهری، بازار و هنر ساخت انواع صنایع­دستی، از مقاصد خاص گردشگری به شمار می­آیند. بسیاری از این مقاصد که به­طور همزمان ماهیت شهری و کارکرد گردشگری دارند، با تاکید بر منابع موجود خود برای رسیدن به توسعه، برنامه­ریزی می­شوند. خلاقیت مرتبط با گردشگری مانند جاذبه­های محیطی، اجتماعی- فرهنگی و نیز عملکرد مدیریتی در راستای عرضه محصولات گردشگری و خلاقیت در برنامه­ریزی توسعه گردشگری می­تواند دستیابی به این هدف را تضمین کند. شهر اصفهان با ظرفیت­های هنری و تاریخی-فرهنگی، یکی از مقاصد خاص گردشگران داخلی و خارجی است. هدف مطالعه­ی حاضر، سنجش خلاقیت­های گردشگری در این شهر از دیدگاه متخصصان میراث و گردشگری است. روش پژوهش توصیفی تحلیلی با تاکید بر پیمایش میدانی است. ابزار اصلی تحقیق پرسشنامه است که با مطالعه مبانی نظری و تجارب علمی بعد از طبقه­بندی شاخص­ها استخراج شده است. اطلاعات جمع­آوری شده با استفاده از مدل­های آماری پردازش شده است. انتخاب آزمون­ها بر اساس ماهیت داده­ها و اهداف محقق صورت گرفته است. نتایج نشان می­دهد که اصفهان با توجه به شاخص­های خلاقیت، شهر خلاق هنر گردی به شمار می­رود و سهم ظرفیت­های ذاتی، فرهنگی، هنر اصفهان و عملکرد مدیریتی، تاثیر بیشتری را نسبت به مولفه­های انسان ساخت در خلاقیت شهری گردشگری اصفهان دارند.

Keywords:

شهر خلاق , شهرهای تاریخی , گردشگری فرهنگی , اصفهان