احمد رضا قاسمی - استادیار، گروه مدیریت صنعتی، پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران.
آصف کریمی - استادیار، گروه مدیریت کسب وکار، دانشکده مدیریت و حسابداری، پردیس فارابی دانشگاه تهران، قم، ایران.

هدف: ارزیابی عملکرد از جمله فعالیت های کلیدی در ارزیابی و بهبود سیستم های مدیریتی محسوب می شود. خودارزیابی یکی از  رویکرد های بسیار مهم ارزیابی عملکرد است. نقطه قوت این روش در قیاس با سایر روش ها، تمرکز بر مقوله یادگیری است. با وجود این به نظر می رسد خودارزیابی نیز همچون هر روش ارزیابی عملکرد، دارای ضعف ها و کاستی هایی است که از آن جمله می توان به خطاهای انسانی در روند ارزیابی اشاره کرد. پژوهش حاضر با هدف شناسایی و ارزیابی برخی از عامل های انسانی در روند خود ارزیابی انجام شده است. روش: بدین منظور، پرسش نامه مدل تعالی پایدار (H۳SE) بین ۱۲۱ کارشناس در ۴۲ شرکت مرتبط با صنایع پتروشیمی به آزمون گذارده شده است. از این طریق، تاثیر متغیر های مداخله گر در انجام خودارزیابی (همانند سن، جنسیت، مقطع تحصیلی و تجربه) بررسی شده است. یافته ها: نتایج تحقیق گویای این امر است که متغیر های پیش گفته تاثیر معناداری در خودارزیابی نداشته اند. همچنین  اعتبار بیرونی نتایج پژوهش قابل تامل است. نتیجه گیری: از آنجا که در فرضیه های این پژوهش، صنعت پتروشیمی ارزیابی شده است، در تعمیم نتایج به سایر صنایع باید احتیاط کرد.

ارزیابی عملکرد, خودارزیابی, صنعت پتروشیمی, تعالی پایدار (H۳SE)