تاثیر آموزش مبتنی بر بازی بر عملکرد، تصمیم گیری و رفتار فراشناختی؛ رویکرد تمرین بازی

هدف از مطالعه حاضر، شناسایی اهمیت رویکرد تمرین بازی در تصمیم گیری، رفتار فراشناختی و مهارت فوتسال بود. نمونه آماری شامل ۳۰ دانش آموز دختر بود که به دو گروه تقسیم شدند (آموزش سنتی: ۱۵ نفر و تمرین بازی: ۱۵ نفر). نمونه ها سابقه آموزش فوتسال را نداشتند و بطور تصادفی انتخاب شدند. از آزمون مهارت فوتسال برای ارزیابی عملکرد، نرم افزار تصمیم گیری برا ارزیابی تصمیم گیری و از پرسشنامه رفتار فراشناختی برای بررسی رفتار فراشناخت استفاده شد. پروتکل های آموزشی بطور جداگانه برای هر گروه در طی یک دوره ۱۲ هفته اجرا شد. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین گروه تمرین سنتی و گروه تمرین بازی در مهارت های پاس، شوت و دریبل وجود دارد. تحلیل ها همچنین تفاوت معنی داری بین دو گروه در تصمیم گیری و رفتارفراشناختی را نشان داد. این اختلافات به نفع گروه تمرین بازی بود. با توجه به یافته ها، می توان نتیجه گرفت که استفاده از آموزش مبتنی بر بازی می تواند مهارت های حرکتی و کارکردهای شناختی فوتسال را بطورهمزمان بهبود بخشد. مطالعه حاضر نشان می دهد مربیان علاوه بر مهارت های حرکتی، می توانند با اجرای رویکرد بازی تاکتیکی، رفتارفراشناختی بازیکنان را در استراتژی آموزشی بهبود بخشیده، که به بازیکنان این امکان را می دهد تا در موقعیت بازی ، توانایی موفقیت در حل مسئله را داشته باشند.

Keywords:

تمرین بازی , تصمیم گیری , فراشناخت , فوتسال