تاثیر تداخل زمینه ای در شرایط آشکار و پنهان بر یادگیری حرکتی کودکان دیرآموز

هدف تحقیق حاضربررسی تاثیر تداخل زمینه ای درشرایط یادگیری آشکاروپنهان برهماهنگی وعملکرد حرکتی کودکان دیرآموز بود.به این منظور۶۰کودک دیرآموز بامیانگین سنی۸۰/۰±۸۲/۱۲سال،به صورت دردسترس انتخاب وپس از کسب شرایط ورود به تحقیق و رضایت نامه بر اساس نمرات پیش آزمون به طور همگن در چهار گروه (تمرین آشکار بدون تداخل، تمرین آشکار با تداخل، تمرین پنهان بدون تداخل و تمرین پنهان با تداخل) تقسیم شدند. ضریب هوشی با آزمون هوش وکسلر نسخه چهارم، هماهنگی حرکتی توسط آزمون هماهنگی دو دستی و عملکرد با دستگاه پیگردی چرخان سنجیده شد. سپس دوره تمرین چهار جلسه (با چهار بلوک نه کوششی در هر جلسه) تمرین با دستگاه پیگردی چرخان را در تمرین ویژه گروه های خود اجرا کردند. پس از چهار جلسه تمرین، مجددا شرکت کنندگان در متغیرهای فوق مورد اندازه گیری قرار گرفتند و نتایج آن به عنوان پس آزمون ثبت شد. برای تحلیل داده ها بین یادگیری گروه ها از آزمون تحلیل واریانس مرکب ۲(نوع یادگیری) *۲(شرایط تمرین)در مراحل پس آزمون و یادداری در سطح معنی داری(۰۵/۰≥p) انجام شد. نتایج نشان می دهد در آزمون اکتساب و یادداری هماهنگی تفاوتی بین یادگیری آشکار و پنهان وجود نداشت(۰۵/۰عملکرد حرکتی تفاوتی بین یادگیری آشکار و پنهان وجود نداشت(۰۵/۰عملکرد حرکتی تفاوت بین یادگیری آشکار و پنهان معنی دار نبود(۰۵/۰>p)و یادگیری پنهان بهبود عملکرد بیشتری را نشان دادند.همچنین در اکتساب عملکرد گروه با تداخل عملکرد برتر و در یادداری گروه بدون تداخل برتر بودند(۰۵/۰>p).می توان گفت تمرین کودکان دیرآموز در شرایط با تداخل زمینه ای و یادگیری پنهان به یادداری بهتری منجر می شود.

Keywords:

تداخل زمینه ای , یادگیری پنهان , یادگیری آشکار , عملکرد حرکتی , کودکان دیرآموز