بررسی اثربخشی مداخلات مبتنی بر روانشناسی مثبت گرا بر رشد پس از سانحه، خود شفقتی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS)

مقدمه: اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) بیماری نسبتا نادری است که می تواند با بار روحی، جسمی و روانشناختی متعددی همراه باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی مداخلات مبتنی بر روانشناسی مثبت گرا بر رشد پس از سانحه، خود شفقتی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک انجام شده است. روش کار: این مطالعه توصیفی– تحلیلی به صورت مقطعی در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال ۱۳۹۹ انجام پذیرفت. جامعه آماری پژوهش شامل بیماران مبتلا به اسکلروز جانبی آمیوتروفیک بود که تعداد ۳۰ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب و در مطالعه شرکت داشتند. داده ها از طریق پرسشنامه های استاندارد جمع آوری و با آزمون کوواریانس چندمتغیره و رگرسیون خطی چندگانه در ‎ نرم افزار آماری SPSS نسخه ۲۳ تحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد در سطح معنی داری ۵ درصد، مداخله مبتنی بر روانشناسی مثبت گرا بر متغیرهای رشد پس از سانحه، خودشفقتی و کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به ALS اثربخش بوده است (۰۵/۰P<)، بدین ترتیب که مداخلات مثبت گرا منجر به افزایش میانگین نمرات شرکت کنندگان گروه آزمایش در رشد پس از سانحه، خودشفقتی و کیفیت زندگی نسبت به گروه گواه شده است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج؛ مداخله مبتنی بر روان شناسی مثبت گرا نیز برای بهبود و ارتقای سلامت روان بیماران مبتلا به ALS در کنار درمان های رایج برای این بیماران پیشنهاد می گردد.

Keywords:

effectiveness , post-traumatic growth , self-care , quality of life , amyotrophic lateral sclerosis , اثربخشی , رشد پس از سانحه , خودشفقتی , کیفیت زندگی , اسکلروز جانبی آمیوتروفیک