رضوان صالحی - استادیار گروه مشاوره، دانشگاه شهرکرد

هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط ساختاری درگیری (یا مشارکت) والدین و پایستگی تحصیلی دانش آموزان دبیرستانی با میانجی گری رضایت و اشتیاق تحصیلی بوده است. به این منظور، از بین دانش آموزان دبیرستانی شهرستان شهرکرد ۳۳۰ نفر (۱۵۰ پسر و ۱۸۰ دختر)  به شیوه تصادفی خوشه­ای انتخاب و با پرسشنامه­های درگیری والدین، پایستگی تحصیلی، رضایت تحصیلی، اشتیاق تحصیلی مورد بررسی قرار گرفتند. برای بررسی مدل مفروض و روابط بین متغیرها از تحلیل مسیر استفاده شد. در این مدل، چنین فرض شد که مشارکت والدین متغیر آشکار برون­زا؛ رضایت و اشتیاق تحصیلی متغیرهای آشکار میانجی و پایستگی تحصیلی متغیر آشکار درون­زا می­باشد. به عبارت دیگر مشارکت والدین از طریق دو متغیر رضایت و اشتیاق تحصیلی به افزایش پایستگی تحصیلی می انجامد. مقدار شاخص گزارش شده(۴۹/۱) برای کای اسکوئر نسبی حاکی از وضعیت خوب برای این مدل می باشد. شاخص برازش توکر لویس(TLI) و شاخص برازش تطبیقی(CFI) نیز حاکی از قابل قبول بودن و حتی عالی بودن مدل بود. مقدار شاخص ریشه دوم میانگین مربعات باقی مانده (RMSEA) ۰۳/۰ بوده که بیانگر آنست که مدل حاضر تائید شده و با داده­ها برازش دارد. خلاصه نتایج حاکی از آنست که مشارکت والدین با واسطه گری رضایت و اشتیاق تحصیلی بر پایستگی تحصیلی تاثیر می گذارد. بنابراین مشارکت، درگیری و همراهی والدین با دانش آموزان در انجام وظایف تحصیلی میتواند اشتیاق و رضایت آنان را در امر تحصیل افزایش دهد و این امر به دانش آموزان کمک می کند که بر موانع و چالشهای تحصیلی غلبه کنند و پایستگی بیشتری داشته باشند.

درگیری والدین, پایستگی تحصیلی, رضایت تحصیلی, اشتیاق تحصیلی