حجت اله پاشاپور - دانشگاه آزاد اسلامی - واحد علوم و تحقیقات- باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان –تهران، ایران
ابوذر مرادی - دانش آموخته کارشناسی جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران
فریبرز احمدی دهکا - استادیار جغرافیا، دانشگاه پیام نور، مرکز کرج، کرج، ایران

اکوتوریسم شاخه­ای از توریسم می­باشد که گردشگران به منظور لذت بردن از حضور در طبیعت و نیز دیدار از جاذبه­های طبیعی اقدام می­کنند. بررسی جغرافیایی و منطقه­ای طبیعت ایران نشانگره این امر است که اکوتوریسم می­تواند به عنوان یک درآمد اقتصادی پایدار مطرح می­شود. شهرستان بهمئی به عنوان یکی از شهرستان­های استان کهگیلویه و بویراحمد به دلیل مسائلی از جمله فقر اقتصادی ساکنین شهرستان همواره دارای مشکلات زیاد بوده است. یکی از گام­های اساسی در جهت رفع فقر و ایجاد اشتغال و ارتقای توسعه همه جانبه­ی شهرستان بهمئی استفاده بهینه از کلیه امکانات و منابع موجود در شهرستان با مدیریت علمی و استفاده از پژوهش­های صاحبنظران و استفاده از سیستم­های مکان مبنا در امر مدیریت گردشگری می­باشد. در این مطالعه با توجه به اینکه هدف پژوهش شناسایی نواحی مستعد توسعه اکوتوریسم در شهرستان بهمئی بوده است؛ عوامل موثر در اولویت سنجی مناطق مستعد گردشگری منطقه که شامل: بارش و اقلیم؛ توپوگرافی، کاربری اراضی، دسترسی، فاصله از گسل و مناطق حفاظت شده، دریاچه و رودخانه و زمین شناسی با روش تحقیقی توصیفی – تحلیلی در فرایند تحقیق بر اساس مدل پژوهش شناسایی، آماده سازی، وزندهی و در پایان نمودار و نقشه­های خروجی مورد تجزیه و تحلیل قرار می­گیرد. که نتایج نهایی و تحلیل­های خروجی نشان می­دهد که بخش­های سرآسیاب یوسفی و ممبی دارای بیشترین و بخش لیکک و کفشکنان دارای کمترین مناطق اکوتوریسم می­باشند.    

گردشگری, اکوتوریسم, شهرستان بهمئی, Buckley, GIS