محسن احدنژاد روشتی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
سمیه محمدی حمیدی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
نوبخت سبحانی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، تهران، ایران

با مطرح شدن محله به عنوان سلول زندگی شهری تحقق توسعه پایدار نیز تنها در قالب توسعه محله­ای و در مقیاس محلی و در ادامه تفکر جهانی بیاندیش و محلی عمل کن دنبال شد. با توجه به اینکه در حال حاضر بیش از ۶۰ درصد مردم جهان در شهرها زندگی می­کنند. نحوه­ی توسعه محلات و در مقیاس کلان پیشرفت و پایداری توسعه در شهرها می­تواند موفقیت یا شکست جامعه را در برابر حل مشکلات اقتصادی، زیست محیطی، اجتماعی و کالبدی و غیره تعیین نماید. این پژوهش با هدف بررسی توسعه پایدار شهری در محلات سی­یک گانه شهر میاندوآب که یکی از شهرهای میانه­اندام کشور می­باشد با استفاده از ۷۰ شاخص­ توسعه پایدار می­پردازد. نوع تحقیق کاربردی و روش آن نیز تحلیلی- مقایسه­ای می­باشد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از مجموعه روش های تصمیم­گیری چند معیاره (MADM) استفاده شده است. طبق نتایج بدست آمده از روش های تجزیه و تحلیل در رتبه­بندی نهایی محلات ساحلی، زرندی و امامزاده عباس به ترتیب در جایگاه اول تا سوم قرار گرفته­اند. برای روشن­تر شدن وضعیت محلات شهری در سه طیف با وضعیت مطلوب، نیمه مطلوب و نامطلوب رتبه­بندی شدند که در این طیف­­بندی مجموعا هشت محله در جایگاه مطلوب از لحاظ برخورداری از شاخص های توسعه قرار گرفته­­اند که بیشتر متاثر از موقعیت ممتاز آن­ها در سطح شهر می­­باشد. در مقابل ده محله در طیف سوم با وضعیت نامطلوب قرار دارند. که بیشتر متاثر از ریشه روستایی بودن آنها که به مرور زمان به محدوده شهر ملحق شده­اند در نهایت پیشنهاداتی جهت بهبود توسعه پایدار محله­ای ارائه شده است.

عه پایدار, محله, روش های تصمیم گیری چند معیاره, میاندوآب