حذف زیستی جیوه و کادمیوم توسط باکتری های اکسیدکننده آهن جداشده از محیط های آبی

مقدمه: باتوجه به روند روزافزون پیشرفت صنایع و همچنین افزایش تولیدات صنعتی، تولید فلزهای سنگین همراه با فاضلاب های صنعتی، امری انکارناپذیر است و باوجود راه های مختلف برای حذف فلزهای سنگین، انتخاب روش های زیستی بهترین راه کنترل آنهاست؛ استفاده از باکتری ها در این زمینه بسیار مفید و کم هزینه است و مضرات کمتری دارد. مواد و روشها: در پژوهش حاضر، نمونه برداری از محیط های مختلف آبی شامل رودخانه، برکه، پساب صنعتی و لجن فعال انجام شد. باکتری ها بر اساس رشد در محیط کشت اختصاصی آهن و ازنظر شکل و ژن ۱۶S rRNA شناسایی شدند. باکتری های جداشده در محیط کشت های مایع اختصاصی آهن، لوریا-برتونی (LB) و پی اچ جی۲ (PHG II) حاوی غلظت ۲ppm کلریدجیوه و کادمیوم کشت شدند؛ سپس نمونه ها از نظر کاهش یا تغییرنکردن غلظت جیوه و کادمیوم با دستگاه جذب اتمی بررسی شدند. نتایج: باکتری های جداشده میله ای شکل و کموارگانوتروف اختیاری بودند و به جنس باسیلوس تعلق داشتند. میانگین درصد حذف جیوه و کادمیوم توسط باکتری های جداشده به ترتیب حدود ۹۵ و ۴۰ درصد بود. بیشترین درصد حذف هر دو فلز سنگین در نمونه پساب کارخانه فراوری آهن مشاهده شد. بحث و نتیجهگیری: باکتری های اکسید کننده آهن به عنوان عوامل کاهش دهنده فلزهای سنگین در محیط آزمایشگاهی شناسایی شدند. این باکتری ها در دو محیط LB و محیط کشت اختصاصی آهن رشد کردند. بیشترین درصد حذف هر دو فلز سنگین در نمونه پساب کارخانه فراوری آهن مشاهده شد. بر اساس نتایج، باکتری های هر محیط با ترکیبات آن محل سازش یافته اند و بهترین گزینه برای حذف ترکیباتی همچون فلزهای سنگین هستند.

Keywords:

حذف زیستی , فلزهای سنگین , باکتری های اکسیدکننده آهن , جنس باسیلوس