تاثیر چهار روش مختلف کاشت و میزان بذرکاری در تولید ماش در شمال خوزستان

به منظور بررسی روشهای مختلف کاشت ماش در شمال خوزستان این آزمایش در تابستان سال 1387 در روستای مراد از توابع شهرستان شوش در قالب طرح بلوکهای تصادفی خرد شده در سه تکرار انجام گردید. در این آزمایش فاکتور اصلی روشهای کاشت شامل چهار تیمار : 1-کشت با خطی کار تاکا 2-کشت با خطی کار برزگر همدانی 3- کشت با بذر کار پنوماتیک ساخت شرکت تراشکده 4- کشت دستپاش +دیسک بود و فا کتور فرعی شامل چهار میزان مختلف بذر شامل 8 کیلوگرم، 10 کیلوگرم، 12 کیلوگرم، 15 کیلوگرم بودند. آزمایش در 16 تیمار و با سه تکرار انجام شد. در زمان کشت فاکتورهای درصد شکستگی بذر، یکنواختی در عمق کشت و یکنواختی فاصله طولی، در مراحل مختلف رشد تا برداشت صفاتی مانند سرعت جوانه زدن، تراکم، تعداد شاخه های فرعی تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه، تعداد برگ، ارتفاع بوته و عملکرد محصول اندازه گیری شدند. نتایج آزمایش نشان داد تاثیر دستگاههای کاشت بر روی صفاتی نظیر درصد شکستگی بذر، یکنواختی در عمق کشت و یکنواختی فاصله طولی، سرعت سبز شدن، تراکم، تعدادشاخه های فرعی، تعداد غلاف در بوته، تعداد برگ، ارتفاع بوته و عملکرد محصول در سطح یک درصد معنی دار بودوبرروی صفاتی نظیر وزن هزار دانه، تعداد دانه در غلاف معنی دار نبود. در بررسی دستگاه های کاشت، خطی کار برزگر هم دانی نسبت به سایر دستگاهها از نظر عملکرد برتری داشته است. عملکرد برزگر همدانی 1617 کیلوگرم در هکتار، خطی کار تاکا 1451 کیلوگرم در هکتار، بذر کار پنوماتیک 1378 کیلوگرم در هکتار و کشت دستپاش +دیسک 929 کیلوگرم در هکتار بود. در زمینه میزان مصرف بذر، بیشترین عملکرد در 15 کیلوگرم در هکتار بدست آمد البته بین 12 تا 15 کیلوگرم تفاوت معنی دار نبود.