نیلوفر فتوره چی - عضو هیات علمی پژوهشکده توسعه فناوریهای فرآورش و انتقال گاز، پژوهشگاه صنعت نفت، تهران، ایران
سعید صادقپور - عضو هیات علمی پژوهشکده توسعه فناوریهای پالایش و فرآورش نفت، پژوهشگاه صنعت نفت، تهران، ایران

گاز حاصل از منابع و صنایع نفت و گاز شامل مقادیری از CO۲ و H۲S است که به آن گاز ترش می گویند. H۲S یک ماده بسیارسمی است که باید توسط فرآیندهای شیرین سازی از گاز طبیعی حذف شود، درضمن این گاز به شدت خورنده است و هنگام سوختن تولید SO۲ میکند که سمی و نیز خورنده است، لذا تبدیل H۲S به گوگرد و بازیابی گوگرد موجود در گاز ترش یک فرایند بسیار مهم می باشد، به این دلیل که یک ماده سمی و خورنده را به ماده قابل فروش و با ارزش تبدیل میکند. باتوجه به اهمیت تولید در شرکتهای پالایش گاز ایران، مشکلات طراحی تجهیزات موجود در واحدهای بازیافت گوگرد باعث دورشدن راندمان بهرهبرداری واحد نسبت به راندمان پیشبینی شده در طراحی اولیه میشود. در این مقاله سعی میشود با بررسی واحد بازیافت گوگرد فازهای ۳ و ۴ پالایشگاه پارس جنوبی جم، سعی در بهینهسازی بازیافت گوگرد و بالا رفتن راندمان واحد با تغییرات درکاهش دمای راکتور دوم و سوم و همحنین اثرات کاهش هیدروکربن همراه گاز اسیدی و نتایج بهبود راندمان را بررسی نماید. در این تحقیق با استفاده از نرم افزار Aspen Hysys چگونگی کاهش CO۲ همراه گاز اسیدی را بررسی نموده و اثر کاهش این گاز بر روی راندمان واحد بازیافت گوگرد بررسی میشود. به منظور به حداکثر رساندن بازده گوگرد، بهینه سازی فرآیند با تغییر دمای ورودی کوره و راکتورها و سرعت جریان هوا در کوره به عنوان متغیرهای تصمیمگیری صورت پذیرفت. نتایج شبیه سازی نشان داد که بازیابی گوگرد در حدود ۱/۷ درصد در فرآیند بهینه سازی شده نسبت به روش معمولی بهبود یافته است.

گاز طبیعی؛ گاز ترش؛ شیرین سازی؛ فرایند کلاوس؛ بهینه سازی فزآیند؛ Aspen Hysys