بررسی مضمون عشق و معشوق در اشعار نزار قبانی و فروغ فرخزاد

از میان مفاهیم گوناگون و مطرح شده در ادبیات ،بی گمان عشق یکی از جذاب ترین ، پر تکرار ترین و در عین حال، چالش برانگیز ترین موضوعاتی است که دراشکال مختلف به آن پرداخته شده و به عنوان یکی از پربسامد ترین واژه های ادبی، بخش عظیمی از ادبیات هر ملت را به خود اختصاص داده است . از آنجا که عشق از احساسات انسان سرچشمه میگیرد و شعر نیز در وهله اول عرصه ای برای بیان احساسات است، بنابراین از همان آغاز، عشق یکی از مضامین اصلی شعر به شمار رفته است .ادبیات ایران و عرب سرشار از منظومه هایی است که عشق نقش اصلی را در آن ها بازی میکند؛ از همینرو قسمت اعظم شعرها ، عشق و دلدادگی شاعران نسبت به معشوق های خود است. در ادبیات معاصر ایران و عرب در شاخه شعر غنایی، نزار قبانی و فروغ فرخزاد دو شاعر مطرح هستند . نزار قبانی شاعر "زن " خوانده می شود زیرا نگاه سنتی و مدرن را درباره زن و عشق با هم تلفیق می کند و تصویری جدید از معشوق را ارائه می دهد .زبان شعر او چنان نرم و لطیف است که نظر هرخواننده ای را به خود جلب می کند. فروغ فرخزاد شاعر نقد های فمنیستی است . وی از نخستین شاعرانی است که احساسات زنانه خود را آزادانه تر از شاعران زن پیشین خود پیدا و بیان کرده است . فروغ شاعری است عاطفی با زبانی بسیار صمیمی و موثرکه بعد از سالیان متمادی برای اولین بار موضوعاتی جدید را در شعرش مطرح کرده است.

Keywords:

عشق , معشوق , ادبیات ایران و عرب , نزار قبانی , فروغ فرخزاد , زن