رضا رسولی - استادیار دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
بهنام شهایی - دانشجوی دوره دکترای مدیریت دولتی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
مهناز صفایی - کارشناسی ارشد مدیریت دولتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

نیت ترک خدمت، میل ارادی افراد برای پایان دادن به همکاری در یک سازمان است. با آنکه این نیت ممکن است هیچگاه عملی نشود، لیکن امکان دارد که این نیت تاثیر خود را در قالب هایی چون غیبت، اهمال، خرابکاری و مانند اینها نشان دهد. یکی از راه های جلوگیری از ترک خدمت و پیامدهای آن، شناسایی عواملی است در تحریک نیت های ترک خدمت افراد نقش دارند. نتایج این تحقیق میدانی در نمونه ۱۸۷ نفری از کارکنان سازمان مرکزی دانشگاه پیام نور گویای آن بود که حمایت سازمانی ادراک شده، نقض قرارداد روان‎شناختی، عدالت توزیعی، رضایت شغلی، و تعهد احساسی بر نیت ترک خدمت تاثیر معناداری دارند؛ هرچند تاثیر عدالت رویه ای معنادار نبود. طبق نتایج، می توان ۵۴ درصد از واریانس نیت ترک خدمت افراد را به عوامل مذکور نسبت داد. از طرفی، مشخص گردید که تعهد احساسی، و رضایت شغلی، دو متغیر میانجی در روابط سایر متغیرها با نیت ترک خدمت هستند. دلالت های نظری و عملی این تحقیق در بخش پایانی آورده شده است.

ترک خدمت, تعهد, حمایت سازمانی, دانشگاه پیام نور., رضایت شغلی, عدالت توزیعی و رویه‎ای, قرارداد روانی