میثم نوایی - کارشناسی ارشد علوم سیاسی دانشگاه علام طباطبایی
حسین سوری - دانشجوی دکتری روابط بین الملل دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

روابط آمریکا و اسرائیل را می توان در قالب یک رابطه ویژه ارزیابی کرد. دولت های آمریکا و اسرائیل علاوه بر افزایش توانمندی های داخلی خود، در پی تقویت اتحاد و همکاری های متقابل و تضعیف اتحادها و همگراییه ای دولت های منطقه خاورمیانه هستند. ایالات متحده آمریکا و اسرائیل دارای روابط استراتژیک بوده و از متحدان عمده در خاورمیانه به شمار می آیند. از زمان تاسیس دولت اسرائیل تا کنون، آمریکا و اسرائیل به تدریج گستره و عمق روابطشان را توسعه داده اند و تمامی روسای جمهور ایالات متحده چه جمهوری خواه و چه دموکرات خود را ملزم به حمایت و تامین منافع و امنیت اسرائیل می دانند و سیاست های آنها با یکدیگر تفاوت چندانی در این رابطه ندارد. لذا این مقاله با هدف بررسی تاثیر روابط آمریکا و اسرائیل بر سیاست گذاری دولت آمریکا در منطقه خاورمیانه در دولت های اوباما و ترامپ و با بهره گیری از روش توصیفی- تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای صورت گرفته و یافته ها حاکی از آن است که سیاست اوباما در منطقه خاورمیانه تداوم روند افزایش حمایت های اقتصادی-نظامی از اسرائیل، تلاش برای ارتقاء امنیت منطقه ای تلآویو و استفاده از جایگاه ایالات متحده در سازمان های بین المللی در حمایت از اسرائیل با حفظ رویکرد چند جانبه گرایی و تعامل با سایر قدرت های جهانی و منطقه ای بوده اما در دولت ترامپ ضمن حفظ حمایت های اشاره شده، شاهد اولویت یابی سیاست منطقه ای اسرائیل بر راهبرد خاورمیانه ای سنتی آمریکا، کاهش کنشگری مستقل ایالات متحده در پویش های امنیتی منطقه و جابجایی سیاست توازن منطقه ای با سیاست توازن یک جانبه به نفع اسرائیل بوده است. اما در نهایت تفاوت بین ریاست جمهوری اوباما با ترامپ در نگرش و شخصیت های متفاوتشان نسبت به موضوعات است و رویکرد آنها در سیاست خارجی در قبال اسرائیل در نتیجه و هدف مشابه بوده است.

استراتژی، سیاست خارجی، منافع ملی، توازن منطقه ای، توازن یکجانبه، چندجانبه گرایی