نقش هماهنگی حرکتی در پیش بینی کارکردهای اجرایی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

مقدمه و هدف: کارکردهای اجرایی به عنوان بالاترین سطح از عملکرد شناختی برای فعالیت های ذهنی و رفتار هدفمند ضروری است. علاوه براین، نقش فعالیت های جسمانی و تمرینات هماهنگی در ایجاد تفاوت های عصب شناختی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از این پژوهش، پیش بینی کارکردهای اجرایی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی در ارتباط با هماهنگی حرکتی بود.روش شناسی: روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود و به صورت میدانی اجرا شد. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دوره ابتدایی (۱۲-۷ ساله) شهرستان سرپل ذهاب بود که از بین آنها ۱۵۰ آزمودنی (۸۸ پسر و ۶۲ دختر) با رعایت ملاک های ورود یعنی مشارکت داوطلبانه، عدم سابقه آسیب و بیماری، و عدم تکرار پایه تحصیلی به صورت هدفمند از چهار مدرسه انتخاب شدند. داده های مربوط به هماهنگی حرکتی، کارکردهای اجرایی و وضعیت پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به ترتیب با استفاده از آزمون تبحر حرکتی برونینکز-اوزرتسکی، پرسشنامه رفتاری کارکردهای اجرایی بریف و کارنامه تحصیلی دانش آموزان جمع آوری شد و سپس با استفاده از تحلیل رگرسیون بررسی گردید. هماهنگی حرکتی به عنوان متغیر پیش بین و متغیرهای کارکردهای اجرایی و پیشرفت تحصیلی به عنوان ملاک درنظر گرفته شدند.نتایج: نتایج نشان داد که بین هماهنگی حرکتی با کارکردهای اجرایی و پیشرفت تحصیلی ارتباط معناداری وجود ندارد (۰۵/۰هماهنگی حرکتی به عنوان یک عامل پیش بینی کننده کارکردهای اجرایی و پیشرفت تحصیلی محسوب نمی شود و نقش چندان مهمی در آنها ندارد.

Keywords:

بریف , پیشرفت تحصیلی , مهارت حرکتی ظریف , مهارت حرکتی درشت , هماهنگی حرکتی