محسن جعفری - گروه علوم ورزشی، واحد شیروان، دانشگاه آزاد اسلامی، شیروان، ایران
زهرا یکرنگی - گروه علوم ورزشی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران
محبوبه مرحمتی - گروه علوم ورزشی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران
مهسا ریحانی - گروه علوم ورزشی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران

زمینه و هدف: مولکول های چسبان میانجی های فرایندهای التهابی آتروسکلروتیک هستند. غلظت خونی این مواد ارتباط مستقیمی با خطر بیماری قلبی عروقی دارد و در بیماران قلبی افزایش می یابد. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر حاد دو نوع تمرین تداومی (آزمون کوپر) و تناوبی (آزمون رست) بر سطوح ICAM۱، VCAM۱، ای سلکتین، پی سلکتین و ال سلکتین بود.مواد و روش ها: ۱۷ زن جوان چاق و سالم به طور تصادفی به دو گروه آزمون کوپر و آزمون رست تقسیم شدند. قبل و بعد از اجرای آزمون های مربوطه خونگیری از آنها به عمل آمد. در محاسبات آماری، از آزمون تی وابسته برای مقایسه های درون گروهی و از آزمون تی مستقل برای مقایسه های بین گروهی استفاده شد.یافته ها: تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد که غیر از ال سلکتین، تغییرات مقادیر همه متغیرهای وابسته پس از آزمون های رست و کوپر معنی دار نبود (P>۰/۰۵) و فقط سطوح ال سلکتین پس از آزمون کوپر کاهش معنی داری داشت (P≤۰/۰۵). همچنین تغییرات هیچکدام از متغیرها بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت (P>۰/۰۵).نتیجه گیری: به طور کلی یک جلسه فعالیت تناوبی و تداومی باعث افزایش مولکول های چسبان آتروژنیک در زنان جوان چاق نمی شود که نشان می دهد احتمالا مکانیزم های محافظتی در اندوتلیوم عروقی در این افراد مانع از پاسخ التهابی مضر به تمرین ورزشی می شود.

مولکول چسبان, سلکتین, دویدن, تمرین تناوبی, زنان