تاثیر فعالیت بدنی والدین بر فعالیت بدنی کودکان: نقش میانجی ادراک کودکان از حمایت والدین

 هدف کلی تعیین تاثیر فعالیت بدنی والدین بر فعالیت بدنی کودکان: نقش میانجی ادراک کودکان از حمایت والدین بود. این تحقیق به روش توصیفی- پیمایشی و مبتنی بر مدلسازی معادلات ساختاری بود جامعه آماری را کلیه دانش آموزان دختر و پسر۹ تا ۱۱ساله شهر تهران و والدین آن ها تشکیل دادند که تعداد آن ها ۲۹۹۶۱۰ نفر بود که براساس جدول مورگان تعداد ۳۸۴ نفر انتخاب و تعداد ۴۰۰ پرسشنامه به روش نمونه گیری خوشه ای توزیع شد. در این تحقیق از پرسشنامه های فعالیت-بدنی برای کودکان کوالسکی و همکاران (۱۹۹۷)، ادراک کودکان از حمایت والدین ویلک و همکاران (۲۰۱۸)و سطح فعالیت بدنی والدین کرایگ و همکاران (۲۰۰۳)، استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدلسازی معادلات ساختاری با نرم افزار اسمارت پی ال اس استفاده شد. نتایج نشان داد که فعالیت بدنی والدین (۱۲/۰=β، ۱۹/۱= t) بر فعالیت بدنی کودکان تاثیر معنی دار ندارد. درحالی که، فعالیت بدنی والدین (۲۳/۰=β، ۳۶/۲= t) بر ادراک کودکان از حمایت والدین و ادراک کودکان از حمایت والدین (۳۹/۰=β، ۵۱/۴= t) بر فعالیت بدنی کودکان تاثیر مثبت معنی دار داشتند. در نهایت، نقش میانجی ادراک کودکان از حمایت والدین در تاثیر فعالیت بدنی والدین بر فعالیت بدنی کودکان تایید و مدل تحقیق برازش مطلوب را نشان داد.

Keywords:

فعالیت بدنی والدین , فعالیت بدنی کودکان , ادراک کودکان از حمایت والدین