تاثیر ۸ هفته تمرین هوازی بر سطوح مایونکتین سرمی و مقاومت به انسولین در زنان چاق و دارای اضافه وزن

 چاقی با بیماری های قلبی عروقی، سندروم متابولیک و دیابت و مقاومت به انسولین مرتبط است. مایونکتین، مایوکاینی است که بیشتر از عضله اسکلتی ترشح و با چاقی ارتباط معکوس دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر ۸ هفته تمرین هوازی بر سطوح مایونکتین و مقاومت به انسولین در زنان چاق و دارای اضافه وزن می باشد. ۲۱ زن چاق به دو گروه تمرین (۱۱) و کنترل (۱۰) تقسیم بندی شدند. برنامه تمرین ورزشی شامل ۸ هفته،تمرین هوازی شامل ۳۰ دقیقه دویدن با ۵۰ تا ۷۰ درصد حداکثر ضربان قلب بود. در دو هفته اول با ۵۰ درصد، دو هفته دوم با ۶۰، دو هفته سوم با ۶۵ و دو هفته آخر با ۷۰ درصد ضربان بود.۴۸ ساعت قبل از شروع و ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی خون گیری انجام و سطوح مایونکتین سرمی، گلوکز و انسولین اندازه گیری شد. از آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی تفاوت بین گروهی استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ انجام گرفت. سطوح مایونکتین در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل افزایش نشان داد اما معنیدار نبود) ۰۸/۰P=)، همچنین سطوح مقاومت به انسولین در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی دار نشان داد (۰۰۶/۰ P=).نتایج پژوهش که تمرین استقامتی سبب افزایش مایونکتین سرمی و کاهش مقاومت انسولین گردید. از طرف دیگر با توجه به نقش مایونکتین در افزایش جذب اسیدهای چرب، تمرینات ورزشی میتوانند نقش قابل توجهی در کاهش بیماریهای مرتبط با چاقی و ایفا کنند، بر اساس پژوهش حاضر، این تاثیر تا حدودی به نقش مایونکتین مرتبط است.

Keywords:

مایونکتین , مقاومت به انسولین , زنان چاق