امیر میرزایی - دانشجوی دکتری، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
طیبه شریفی - گروه روانشناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
احمد غضنفری - گروه روانشناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
مریم چرامی - گروه روانشناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران

هدف: هدف این پژوهش تعیین تاثیر درمان گروهی تنظیم هیجان بر علایم اختلال شخصیت مرزی بود. روش پژوهش: این پژوهش نیمه تجربی ب طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروههای آزمایش و گواه بود؛ جامعه آماری این پژوهش ۵۰ زن دارای اختلال شخصیت مرزی مراجعه کننده به کلینیک روانشناسی توحید اصفهان بود که پس از غربالگری با پرسشنامه های شخصیت مرزی لیشنرنیگ (۱۹۹۹) و شخصیت مرزی جکسون و کلاریج (۱۹۹۱) ۱۸ زن به صورت هدفمند به عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفی به ۲ گروه تقسیم شدند. گروه آزمایش هشت جلسه ۹۰ دقیقه ای تنظیم هیجان مدل گراش (۲۰۰۳) دریافت کرد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد، که تنظیم هیجان برروی علائم آشفتگی هیجان (۰۰/۱۳=F، ۰۰۱/۰=P)، ناامیدی (۲۵/۳۱=F، ۰۰۱/۰=P)، ترس از صمیمیت (۳۰/۵۲=F، ۰۰۱/۰=P) و تکانشگری (۵۸/۷۱=F، ۰۰۱/۰=P) موثر بود و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، استفاده از درمان گروهی تنظیم هیجان جهت بهبود وضعیت زنان دارای اختلال شخصیت مرزی توصیه می شود.

تنظیم هیجان, شخصیت مرزی, آشفتگی هیجانی, تکانشگری