الهام آذرخش - دانشجوی دکتری گروه روانشناسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران
نادر منیرپور - دانشیار گروه روانشناسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران
مجید ضرغام حاجبی - دانشیار گروه روانشناسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران

هدف: هدف این پژوهش تعیین میزان اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در مقایسه با تکنیک گسلش شناختی بر رضایت زناشویی بود. روش پژوهش: این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. از جامعه آماری مراجعه کنندگان متاهل مراکز مشاوره شهر تهران، تعداد ۴۵ نفر به عنوان نمونه پژوهش به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (۱۵ نفر)، گروه آزمایش تکنیک گسلش شناختی (۱۵ نفر) و گروه گواه (۱۵ نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (۱۹۸۹) بود. درمان پذیرش و تعهد و گروه تکنیک گسلش شناختی توسط بسته درمانی هایز (۲۰۱۱) به مدت دوازده جلسه برای گروه های آزمایش اجرا شد ولی گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از واریانس اندازه های مکرر تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد مداخله درمان پذیرش و تعهد (۰.۰۲۴=F=۴.۵۷، P) و گروه گسلش شناختی (۰.۰۰۷=F=۷.۵۴، ) بر رضایت زناشویی موثر است؛ این تاثیر در مرحله پیگیری نیز پایدار بود. نتیجه گیری: بنابراین می توان جهت بهبود زندگی زناشویی از روش پذیرش و تعهد بهره گرفت و تکنیک گسلش شناختی بیشتر کارایی داشت. علت اینکه تکنیک گسلش شناختی در رضایت زناشویی کارایی داشت متاهلین می­توانستد افکار خود را جداگانه ببینند و بدانند که از افکارشان جدا هستند و می توانند آن را تغییر دهند.

پذیرش و تعهد, رضایت زناشویی, گسلش شناختی