حسین عباسعلیان - دانشجوی دکتری آبیاری و زهکشی، گروه مهندسی آب، پردیس ابوریحان دانشگاه تهران، تهران، ایران.
جابر سلطانی - دانشیار، گروه مهندسی آب، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
علی بهرامی سامانی - دانشیار، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی، تهران، ایران.
سید ابراهیم هاشمی گرم دره - استادیار، گروه مهندسی آب، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران، تهران، ایران.
اعظم برزویی - استادیار، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی، تهران، ایران.
مریم احمدوند - دانش آموخته دکتری آبیاری و زهکشی، پردیس ابوریحان، دانشگاه تهران، تهران، ایران.

کاربرد ترکیباتی که ظرفیت نگهداشت رطوبت خاک را بهبود بخشند یکی از راهکارهای افزایش کارایی مصرف آب در بخش کشاورزی و حل مشکل کم آبی است. در بسیاری منابع به جنبه­های مثبت متعدد کاربرد مواد آلی از جمله بیوچار به عنوان اصلاح­ کننده خاک و بهبودگر ظرفیت نگهداشت رطوبت اشاره شده است. بیوچار۱، ترکیب غنی از کربن متخلخلی است که در اثر پیرولیز مواد آلی طبیعی تولید می­شود. در تحقیق حاضر مقادیر صفر درصد بیوچار(B۱) ، دو و نیم درصد بیوچار (B۲)، پنج درصد بیوچار(B۳) و هفت و نیم درصد بیوچار(B۴)، همچنین دو و نیم درصد کاه گندم(W۱) و پنج درصد کاه(W۲) به خاک با بافت لوم رسی(S۱) و نیز خاک لوم شنی(S۲) افزوده ­شدند. این آزمایش گلدانی بر پایه طرح کاملا تصادفی در سه تکرار و در گلخانه انجام شد. کاربرد بیوچار سبب گردید بهره­وری آب در تیمارهای  S­۱­B۴ و S۲B۴ به ترتیب ۱۳۸ و ۱۲۸ درصد افزایش یابد. کاه بر عملکرد زراعی و بهره­وری آب تاثیر منفی داشت به طوری که عملکرد بیولوژیک در خاک لوم رسی و لوم شنی به ترتیب ۸۲ و ۷۳ درصد کاهش یافت، بهره­وری آب در تیمارهای S۱W۱ و S۲W۱، ۴۱ درصد و ۲۵ درصد کاهش نشان داد. این کاهش­ها از لحاظ آماری معنی­دار بودند(۰۱/۰>P) و در هر دو نوع خاک با افزایش کاه، تشدید شدند. تحقیق حاضر نشان داد که کاربرد بیوچار می ­تواند راهکاری برای بهبود عملکرد و در نتیجه، بهره­ وری آب در بخش کشاورزی باشد.

رطوبت خاک, زیست توده گیاه, عناصر غذایی خاک, مواد آلی