بررسی اثر کاربرد سوپرجاذب و کم آبیاری بر صفت های مورفولوژیک و فیزیولوژیک آفتابگردان

این آزمایش با هدف بررسی اثر کم آبیاری و سوپرجاذب بر صفت های مورفولوژیک و فیزیولوژیک آفتابگردان کولتیوار Master در گلخانهتحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه ارومیه انجام شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با ۱۵ تیمار و ۳ تکرار اجراگردید. کم آبیاری در ۳ سطح )آبیاری در ۷۵ %، ۵۰ % و ۲۵ % ظرفیت مزرعه ای( و پلیمر در پنج سطح )صفر، ۷۵ / ۰، ۵/ ۱، ۲۵ / ۲ و ۳ گرم در هر کیلوگرمخاک( بود. گلدان ها هر روز وزن شده و زمانی که رطوبت خاک به ترتیب به ۷۵ %، ۵۰ % و ۲۵ % ظرفیت مزرعه ای می رسید، آبیاری انجام می گرفت.اثر مقادیر مختلف پلیمر و آب مصرفی بر تمام صفت های مورد ارزیابی بسیار معنی دار بود. کم آبیاری، مقدار صفت های مورد مطالعه از جمله تعدادبرگ فعال در مرحله گلدهی و میزان کلروفیل آن، وزن صددانه و عملکرد دانه را کاهش داد. میزان کاهش با کم آبیاری برای صفت عملکرد در ۵۰درصد ظرفیت مزرعه ای ۳۲ درصد و در ۲۵ درصد ظرفیت مزرعه ای ۷۱ درصد و برای صفت میزان کلروفیل در ۵۰ درصد ظرفیت مزرعه ای ۸ درصدو در ۲۵ درصد ظرفیت مزرعه ای ۴۲ درصد نسبت به آبیاری خوب ) ۷۵ درصد ظرفیت مزرعه ای( بود. اما کاربرد سوپرجاذب اثرات منفی کم آبیاریرا به ویژه در مقادیر بالای پلیمر ) ۲۵ / ۲ و ۳ گرم در کیلوگرم خاک( تعدیل کرد. بهترین تیمار از لحاظ میزان عملکرد مربوط به آبیاری در ۷۵ درصدظرفیت مزرعه ای و مقدار ۲۵ / ۲ و ۳ گرم پلیمر در کیلوگرم خاک بود. در حالیکه بهترین تیمار از لحاظ میزان کلروفیل مربوط به آبیاری در ۵۰ درصدظرفیت مزرعه ای و مقدار ۳ گرم پلیمر در کیلوگرم خاک بود. نتایج نشان داد که افزایش مقدار سوپرجاذب منجر به افزونی میزان صفت های مذکورمی گردد. میزان افزایش با کاربرد ۳ گرم پلیمر در کیلوگرم خاک برای صفت کارایی اقتصادی مصرف آب ) ۶۰ )WUE درصد و برای صفت عملکرد ۳۱درصد نسبت به عدم کاربرد پلیمر بود. به نظر می رسد که کاربرد پلیمر سوپرجاذب فواصل آبیاری در آفتابگردان را افزایش داد.

Keywords:

آفتاب گردان , کم آبیاری , سوپرجاذب