ابراهیم آذرشب برندق - دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی، گروه علوم تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران ایران

همزمانی رویکردهای سازه گرایی در یادگیری و توسعه اینترنت منجر به ایجاد شکل خاصی از آموزش سازه گرایی شده است که در ابتدا ارتباطات با واسطه رایانه یا یادگیری شبکه ای نامیده می شد، اما با توسعه آن در سال ۲۰۱۲ به تئوری یادگیری همیارانه آنلاین تبدیل شده است. یادگیری همیارانه به شدت در این ایده ریشه دارد که یادگیری ذاتا اجتماعی است و با فناوری و روش های مناسب می توان آن را تسهیل کرد. یادگیری همیارانه نه تنها مهارت های اجتماعی را ارتقا می دهد، بلکه حفظ آن را تسهیل می کند. تجربه را بهبود داده و خلاقیت را افزایش می دهد. با سطح بالاتری از همیاری، نتایج بیشتری حاصل خواهد شد. مقاله حاضر با هدف مرور روایتی پیشینه یادگیری همیارانه آنلاین انجام شده است. در این راستا، عناصراساسی، مدل ها، پداگوژی، عوامل موثر، انواع تعامل، موانع، چالش ها و نمونه هایی از ابزارهای یادگیری همیارانه آنلاین و همچنین زمینه آن از جمله ارتباط یادگیری همیارانه و نظریه ارتباط گرایی و تفاوت کلاس های سنتی و کلاس های سازه گرا بررسی شد.

سازه گرایی، همیاری، یادگیری همیارانه آنلاین