نیما صادقزاده بلیل - دانشجوی کارشناسی رشته علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان پردیس علامه طباطبایی، اردبیل، ایران
هدیه قاسم زاده ابلی - دانشجوی کارشناسی رشته علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان پردیس بنت الهدی صدر، اردبیل، ایران
فرامرز فرضی وانستانق - دکتری روانشناسی، گروه روانشناسی، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران. (استاد راهنما)

امروزه خودپنداره و تصور از خویشتن و توانایی های خود نقشی اساسی در شکوفایی افراد را ایفا مینماید. به خصوص در کودکان دارای معلولیت جسمی نقش خودپنداره پر رنگتر است و تحت تاثیر عامل مهم خود پنداره، کودکان دارای معلولیت توانایی هایشان را به ظهور میرسانند. اگر این خود پنداره درست و منطقی، شکل بگیرد، زمینه ی مناسب برای پیشرفت همه جانبه ی کودکان دارای معلولیت را فراهم مینماید. روش پژوهش به صورت کتابخانه ای، فیش برداری و بررسی اطلاعات است که با توجه به پیشینه ی مفاهیم و مطالعات صورت گرفته در زمینه ی مورد نظر محتوای ارائه شده ی جدیدی پدید آمده است. در محتوای ارائه شده به تعریف خودپنداره، انواع خود پنداره، آثار خودپنداره مثبت و منفی و عوامل موثر در خودپنداره پرداخته شده است. در نتایج پژوهش تعریف جدیدی برای خودپنداره ارائه شد و دسته بندی خود پنداره به انواع جهت دهنده و مخرب در کودکان دارای معلولیت جسمانی انجام شد. به دنبال این امر آثار مثبت و منفی مربوط به خود پنداره در افرد بیان گردید است. همچنین در بحث مورد نظر عوامل موثر در تشکیل خودپنداره در کودکان معلول به پنج بخش فرد، خانواده، همسالان، جامعه و محتوای آموزشی دسته بندی شده که به صورت چرخهای، مهم ارائه گردید.

خودپنداره مثبت، خودپنداره منفی، کودک، معلول، جسمانی.