بررسی رابطه خود گویی درونی مثبت با میزان سلامت عمومی در بین دانش آموزان دختر و پسر پایه اول متوسطه

مقاله حاضر با هدف بررسی رابطه خود گویی درونی مثبت با میزان سلامت عمومی در بین دانش آموزان دختر و پسر پایه اول متوسطه استان اردبیل در سال تحصیلی ۱۳۹۹-۱۴۰۰ انجام شده است روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش توصیفی همبستگی و از نوع پیش بین بوده و جامعه آماری تمامی دانش آموزان استان اردبیل میباشد که از بین آنها ۱۰۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه گیری چندمرحله ای- تصادفی ۵۰) نفر دختر و ۵۰ نفر پسر) انتخاب شدهاند ابزار گرد آوری اطلاعات در این تحقیق پرسشنامه سلامت عمومی (Goldberg and Hillier, ۱۹۷۹) و پرسشنامه خودگویی درونی (Brinthaupt et al, ۲۰۰۹) میباشد برای آزمون فرضیات از آزمون ضریب همبستگی برای تعیین رابطه و از آزمون رگرسیون خطی برای پیش بینی و از آزمون T مستقل برای بررسی تفاوت بین نمونه تحت نرمافزار spss - ۱۶ استفاده شده است نتایج به دست آمده نشان داد بین خود گویی درونی مثبت با میزان کارکرد جسمانی و کارکرد اجتماعی رابطه مثبت و بین افسردگی و علائم اضطرابی رابطه منفی و معناداری وجود دارد و همچنین خود گویی درونی مثبت به طور معنادار سلامت عمومی را پیش بینی میکند و تفاوت معناداری بین این دو گروه به لحاظ سلامت عمومی و خودگویی درونی مثبت وجود ندارد.

Keywords:

خود گویی درونی مثبت , سلامت عمومی , دانش آموزان