بررسی ارتباط سبک فرزند پروری با خودکارآمدی عمومی در بین دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول

تحقیق حاضر به منظور بررسی ارتباط سبک فرزند پروری با خودکار آمدی عمومی در بین دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول مشگین شهر انجام شده است. روش تحقیق در پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از حیث روش اجرا از نوع همبستگی توصیفی میباشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه اول مشگین شهر در سال تحصیلی -۱۴۰۰ ۱۳۹۹ میباشد که از بین آنها ۱۰۰ نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و سپس به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند برای گردآوری اطلاعات متغیر سبکهای فرزند پروری از پرسشنامه سبک فرزند پروری (Baumrind,۱۹۹۱) و به منظور سنجش خودکار آمدی عمومی دانش آموزان از پرسشنامه خودکار آمدی عمومی (Muris, ۲۰۰۲) استفاده شده است و به منظور بررسی فرضیات پژوهش از آزمون پارامتریک ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی تحت نرم افزاز ssps ۲۱ استفاده شده است یافته به دست آمده نشان داد که رابطه مثبت و معنادار بین سبک فرزند پروری مقتدرانه با خودکار آمدی عمومی وجود دارد و رابطه منفی و معنا داری بین سبک فرزند پروری سهل گیرانه و مستبدانه با خودکار آمدی عمومی وجود دارد (p <۰/۰۱)؛ و همچنین سبکهای فرزند پروری میتواند به طور معناداری خودکار آمدی عمومی را پیشبینی کند .( R۲ = ۰/۰۴۵)

Keywords:

سبک فرزند پروری , خودکار آمدی عمومی , دانش آموزان.