راضیه غلامی نژاد

علیرغم وجود الزام برای اخذ درس "زبان انگلیسی" در برنامه درسی دانشگاه های ایران، هیچ تحقیقی تاکنون به بررسی نیازها و توانایی های زبانی دانشجویان علوم انسانی و طبیعی نپرداخته است. این مطالعه به صورت مقایسه ای به بررسی دیدگاه های دانشجویان رشته های مذکور در زمینه ی نیازها و توانایی های زبانی خود میپردازد. به عبارت دیگر، تواناییهای فعلی و نیازهای زبانی دانشجویان علوم انسانی در مقایسه با علوم طبیعی بررسی میشود. در مجموع ۲۶۰ دانشجوی مقطع کارشناسی که در رشته های علوم طبیعی (n = ۱۱۷) و علوم انسانی (n = ۱۴۳) در دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه شهید بهشتی تحصیل میکنند، با پاسخ دادن به یک پرسشنامه معتبر درباره نیاز سنجی زبانی، در این مطالعه شرکت کردند. در زمینه ی تواناییهای زبانی فعلی، دانشجویان علوم طبیعی خود را در مقایسه با دانشجویان علوم انسانی بسیار مسلط تر و توانمندتر در ارتباط با زبان انگلیسی میدانند. با این حال، نیازهای زبانی هر دوگروه تقریبا مشابه بود. علاوه بر این، هر دو گروه معتقد بودند که دوره های زبانی دانشگاه بایدبیشتر به سمت انگلیسی برای اهداف خاص(زبان انگلیسی تخصصی) باشد. درضمن، درحالی که اکثر دانشجویان علوم طبیعی اظهار داشتند که تعداد واحدهای ارائه شده برای دوره های زبان انگلیسی در آموزش عالی کافی نیست، نظرات دانشجویان علوم انسانی مخالف بود. در پایان، این مقاله به منظور افزایش اثربخشی دوره های زبان انگلیسی دانشگاهی، به ارایه ی پیشنهادهایی برای بازنگری در برنامه درسی حاضر در مقطع آموزش عالی میپردازد و مجموعهای از پیامدهای تحقیقی تعلیمی را برای مدرسان و طراحان مطالب درسی مطرح مینماید.

نیازهای زبان آکادمیک، دروس زبان تخصصی، ESP، انگلیسی به عنوان یک زبان خارجی، انگلیسی برای اهداف دانشگاهی، انگلیسی برای اهداف خاص، دانشجویان دانشگاه های ایرانی، تجزیه و تحلیل نیازها