نرگس یوسفی - دانشجوی دانشگاه فرهنگیان زنجان
نازنین قاسمی - دانشجوی دانشگاه فرهنگیان زنجان

نگاهی به وضعیت آموزش و پرورش ما حاکی از آن است که شرایط موجود در محیط های آموزشی ما عمدتا بر ارائه اطلاعات خام و دریافت بازخورد از آن بصورت یک طرفه , با اتکا بر قدرت حافظه دانش آموزان بدون توجه و تحریک قدرت نقادی و خلاقیت آنها,صورت میگیرد راه حل این معضل این است که محیط های یادگیری را به گونه ای طراحی کنیم که فراگیرندگان به سوال کردن تشویق شوندو روحیه پرسشگری در آنان تقویت شود .در آغاز قرن بیست و یکم توجه همگان بیش از گذشته بر تعلیم و تربیت معطوف گردیده است, و بشر امروزی برای رویارویی موثر با چالش های علمی,صنعتی,فرهنگی,اقتصادی,اجتماعی,اخلاقی و بشری روشی مناسب تر و موجه تر از تعلیم و تربیت شناسایی نکرده و دانش اموز در این سیستم بعنوان هدف و مرکز توجه علمای تعلیم و تربیت است. بر همین اساس توجه معلمان و اولیا در شناسایی و از بین بردن موانع شکل گیری روحیه پرسشگری در این دو محیط و عناصر انسانی آن بسیار ضروری میباشد.زیرا نحوه تعامل اجتماعی دانش آموزان در این دو محیط میتواند شخصیت پرسشگر منتقد یا منفعل و پذیرنده بار آورند. مقاله حاضر به روش کتابخانه ای به بررسی نقش معلمان در پرورش روحیه پرسشگری دانش آموزان مقطع ابتدایی, با مراجعه به مقالات و کتب معتبرومتعدد گردآوری شده است.

روحیه پرسشگری,تعلیم و تربیت,معلمان,دانش آموزان مقطع ابتدایی