کیانوش زهرا کار
احمد حسن زاده
مهدی زارع

این پژوهش از نوع پژوهش های شبه تجربی است که اثربخشی رویکرد معنادرمانی را به شیوه گروهی بر کاهش ناامیدی در زندگی معلولان ضایعه نخاعی پس از زلزله در شهرستان زرند بررسی کرد. جامعه آماری کلیه معلولان ضایعه نخاعی پس از زلزله در شهرستان زرند بودند که از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده (برای دو گروه ۱۲ نفری آزمایش و گواه) انتخاب و در دو گروه گماشته شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه ۲۰ سوالی ناامیدی بک بود. برای مقایسه میانگین های افتراقی دو گروه از آزمون t استفاده شد. در این پژوهش شش فرضیه مطرح شد که در این فرضیه ها، مولفه های مختلف ناامیدی و نمره کل با توجه به رویکرد معنا درمانی به شیوه گروهی بررسی شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که t محاسبه شده برای بررسی میانگین های دو گروه در مولفه های مختلف ناامیدی در حوزه دستیابی به خواسته ها (۵۱۲/۳-)، نومیدی درباره آینده (۸۶۲/۴-)، نگرش نسبت به آینده (۵۵۵/۲-)، دورنمای زندگی (۴۷۱/۳-)، اعتماد به آینده (۲۴۲/۰-) و در حوزه نمره کل (۶۸۵/۸-) است که فقط فرضیه پنجم تایید نشد و بقیه فرضیه ها از لحاظ آماری معنادار تشخیص داده شده اند. نتایج نشان داد که این روش بر کاهش نا امیدی معلولان ضایعه نخاعی پس از زلزله موثر است.

معنادرمانی گروهی, ناامیدی, ضایعه نخاعی