بررسی رابطه بین ویژگی های جمعیت شناختی با میزان به - زیستی ذهنی و شادمانی در جمعیت شهر تهران

به - زیستی ذهنی مفهومی کلی و یکپارچه است و به ارزیابی و ادراک شخصی افراد از کیفیت زندگی شان اطلاق می شود. این ارزیابی شخصی بر اساس میزان رضایت از زندگی و تعادل بین هیجانات مثبت و منفی است. به - زیستی ذهنی دارای دو مولفه هیجانی و شناختی است و یکی از مولفه های زندگی خوب و نیز از شاخص های سلامت روان به شمار می رود. هدف این پژوهش، بررسی به - زیستی ذهنی و شادمانی در جمعیت بزرگسال شهر تهران بر اساس ویژگی های جمعیت شناختی، شامل سن، جنس، وضعیت تاهل، میزان تحصیلات و شغل از دیدگاه روانشناسی مثبت نگر است. جامعه آماری شامل افراد بالای ۲۰ سال را در بر می گیرد. شمار کل آزمودنی ها، ۴۰۰ نفر بود که به روش نمونه گیری طبقه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مقیاس به - زیستی ذهنی و شادمانی استفاده شد. در تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل، تحلیل واریانس یکراهه، آزمون تعقیبی شفه و تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته ها نشان داد متغیرهای جنسیت و وضعیت تاهل تفاوت معناداری در میزان به - زیستی ذهنی ایجاد نمی کند. اما متغیرهای تحصیلات، سن و شغل تفاوت معناداری را در سطح ۰.۰۱ در میزان به - زیستی ایجاد می کنند، اما این تغییرات خطی و یکنواخت نیستند. همچنین نتایج حاکی از این بود که متغیرهای جمعیت شناختی مذکور در میزان شادمانی تفاوت معناداری را ایجاد نمی کنند. متغیرهای جمعیت شناختی تحقیق وارد معادله رگرسیون شدند و به ترتیب اولویت، سه متغیر تحصیلات، سن و شغل سهم بیشتری در تبیین به - زیستی ذهنی داشتند. سهم ویژگی های جمعیت شناختی در تبیین به - زیستی، ۰.۰۸ درصد بود. یافته های این پژوهش با یافته های مطالعات دیگر، مبنی بر اندک بودن سهم ویژگی های جمعیت شناختی در میزان به - زیستی همخوانی دارد.

Keywords:

به , زیستی ذهنی , شادمانی , متغیرهای جمعیت شناختی