رعنا دستجردی - -
سولماز نادی - -

در این مطالعه قابلیت بازیابی، برخی خصوصیات ریخت شناسی و نیز شدت بیماریزائی دوازده جدایه ی قارچ عامل بیماری آنتراکنوز گردو سیزده سال پس از نگهداری بر روی کاغذ صافی در محیط کشت آرد یولاف-آگار  (OMA)و در دمای ۲۰- درجه سلسیوس، مورد ارزیابی قرار گرفت. رشد موفق جدایه ها از صفر تا ۸۹ درصد متغیر بوده و ۷۵ درصد نمونه های ذخیره شده، قدرت زنده مانی و بقای خود را در طی سال های نگهداری حفظ کرده بودند. در بررسی های ماکروسکوپی و میکروسکوپی کشت های بازیابی شده، خصوصیات ظاهری پرگنه در همه جدایه ها تقریبا یکسان بود. کلیه جدایه ها توانائی تشکیل اندام های تولیدمثل غیرجنسی (آسروول حاوی کنیدیوم ) را همچنان دارا بودند. در کشت های خالص قارچ، تشکیل آسکوکارپ بالغ سه ماه پس از نگهداری جدایه ها در دمای ۱۰-۸ درجه سلسیوس و تاریکی مشاهده نشد. براساس نتایج آزمون بیماریزائی، همه جدایه ها قادر به ایجاد بیماری روی دانهال های گردو بوده و اولین علائم بیماری را ۱۶-۱۲ روز پس از مایه زنی در گلخانه نشان دادند، اما بین جدایه های مورد مطالعه تنوع زیادی از نظر درصد آلودگی وجود نداشت. پایداری صفات ریخت شناسی، اسپورزائی و حفظ قدرت بیماریزائی جدایه ها پس از مدت طولانی نگهداری در محیط OMA نشان داد که انتقال اندام های غیرجنسی قارچ روی کاغذ صافی در محیط مذکور، می تواند روش مناسب، آسان و اقتصادی برای نگهداری طولانی مدت بیمارگر در یک کلکسیون کشت آزمایشگاهی باشد.

گردو, آنتراکنوز, صفات ریخت شناسی, تنوع بیماری زایی