مطالعه تطبیقی معماری بومی کشور های حوزه خلیج فارس با رویکرد معماری زمینه گرا( نمونه موردی: شهرهای بوشهر و ابوظبی)

خلاصه از گذشته تا کنون همواره با نگاهی به معماری بومی خطه ی خلیج فارس متوجه الگوی خاص این منطقه خواهیم شد. چنانچه در شکل گیری معماری یک منطقه در آغاز نگاه به زمینه مورد توجه مردمان آن زمان بوده است. در معماری زمینه گرا هر بنایی بر اساس زمینه های فرهنگی، اجتماعی- تاریخی و کالبدی،اقلیمی و شرایط خاص آن سایت و ساختمان در نتیجه طراحی و اجرا می گردد و ساختمان عضوی همخوان و هماهنگ در مسیر خود خواهد بود .با تعریف و تحلیل معماری زمینه گرا به این نکته خواهیم رسید که بوم گرایی وجه تشابه بسیاری با معماری زمینه گرا دارد که با استفاده از این امر می توان حتی بوم گرایی و معماری بومی را بخشی از زمینه و معماری زمینه گرا دانست. معماری بومی بوشهر و ابوظبی در شرایط اقلیمی مشابه و با همجواری با خلیج فارس و نگاه به زمینه شکل گرفته است. پاسخ این دو منطقه به معماری در این پژوهش مورد مطالعه قرار گرفته است و همچنین سعی شده با مطالعه الگوهای معماری بومی این دو منطقه و راهکارهای اقلیمی که مورد توجه آنها بوده است و نیز به سیر تحول آنها توجه شود. در انتها با ارائه ی نتایج مطابقت این الگوها و راهکارها، این اصول به صورتی که لازمه طراحی سازگار با زمینه و اقلیم باشند، بیان خواهد شد.

Keywords:

واژه های کلیدی: معماری زمینه گرا , معماری بومی , خلیج فارس , بوشهر , ابوظبی