جایگاه زنبور عسل و عسل در قرآن کریم و احادیث ائمه معصومین علیهم السلام

قران کریم نیز در ۱۴۰۰ سال قبل به شفابخش بودن عسل اشاره کرده و در آیات سوره نحل اهمیت عسل و تولید آن توسط زنبور عسل را متذکر شده است و از آن به عنوان درمانی برای مردم یاد می کند. همچنین در سوره مبارکه محمد (ص) که به مومنان و نیکوکاران وعده بهشت داده است، در واقع عسل رانوعی خوراکی بهشتی نامیده است. عسل یک تغذیه کامل می باشد که حاوی انواع ویتامین ها و مواد معدنی است و دارای آنتی اکسیدان می باشد که باعث از بین بردن رادیکال های ازاد در بدن می گردد. عسل ازقدیم الایام به دلیل اثرات چشمگیر تغذیه ای و دارویی مورد توجه حکما بودهاست. براساس شواهدبه دست آمده، یونانیان باسان تصورمی کردند که خدایان که خدایان چون خورک بهشتی می خوردند، فناناپذیر وابدی گشته اند. در کتب مذهبی یهودی نیز از سرزمین موعود چنین یاد می کردند که در آن نهرهایی از عسل و شیر جاری است. در انجیل نیز از عسل و گیاهان دارویی به عنوان هدایای گران بهای طبیعت یاد شده است. پیامبر عظیم الشان اسلام، حضرت محمد (ص) و ائمه اطهار (ع) نیز در احادیث مختلف بر مزایای خوردن عسل طبیعی بارها تاکید کرده آند. لذا در این مقاله که با رویکرد کیفی و مروری نوشته شده است، بر زندگی زنبورعسل و تاثیرات معجزه آسای تغذیه با عسل و تاثیرات درمانی آن در شفای امراض مختلف از دیدگاه مذهبی و پزشکی پرداخته شده است.

Keywords:

قرآن کریم , احادیث , زنبورعسل , عسل , سلامتی