مروری بر اثر محافظتی کورکومین در برابر آسیب کبدی ناشی از فلزات سنگین

مقدمه: مواجهه شغلی یا محیطی با فلزات سنگین اثرات نامطلوبی بر سلامتی دارد. مکانیسم رایج تعیین سمیت و سرطانزایی آنها، تولید استرس اکسیداتیو است که منجر به آسیب کبدی میشود. از آنجایی که از آنتی اکسیدانها و عوامل شلات کننده به طور کلی برای درمان مسمومیت با فلزات سنگین استفاده میشود، این بررسی بر روی نقش محافظتی کورکومین در برابر آسیب کبدی فلزات سنگین متمرکز شده است. کورکومین، در مطالعات بالینی و پیش بالینی، فعالیتهای بیولوژیکی متعددی از جمله اثربخشی درمانی در برابر بیماریهای مختلف و اثرات ضد کبدی در برابر سموم محیطی یا شغلی را نشان داده است. کورکومین سمیت کبدی ناشی از As، Cd، Cr، Cu، Pb و Hg را کاهش میدهد، از آسیب بافتی، پراکسیداسیون لیپیدی و کاهش گلوتاتیون جلوگیری میکند، وضعیت آنزیم آنتی اکسیدانی کبد را حفظ میکند و در برابر اختلال عملکرد میتوکندری اثر محافظتی نشان میدهد. اثر پیشگیرانه کورکومین بر اثرات مضر ناشی از فلزات سنگین به خواص مهارکنندگی و شلات کنندگی آن و یا توانایی القای مسیر Nrf۲/Keap۱/ARE نسبت داده شده است. با این حال، تحقیقات بیشتری برای اینکه کورکومین به عنوان یک عامل محافظ بالقوه در برابر آسیب کبدی ناشی از فلزات سنگین پیشنهاد شود، مورد نیاز است.روش کار: در این مطالعه، مقالات مرتبط با تاثیر کورکومین در محافظت کبدی، تا نوامبر ۲۰۲۱ در پایگاه داده های مختلف از جمله PubMed، Scopus، Web of Science و Google Scholar با استفاده از کلمات کلیدی: "Curcumin"، " Heavy "metals، "Liver" و "Chelators" مورد بررسی قرار گرفتند.نتایج: اثر محافظتی کورکومین در برابر آسیب کبدی ناشی از فلزات سنگین، میتواند از طریق حذف رادیکال های آزاد و نیز به عنوان یک عامل شلات کننده باشد. همچنین توانایی آن در القای آنزیم های سم زدایی با تنظیم مثبت مسیر Keap۱/Nrf۲/ARE میتواندموثر باشد. علاوه بر این، کورکومین NF-κB و همچنین بیان و محتوای سایتوکین های پیش التهابی را کاهش میدهد و از اثرات مضر ناشی از فلزات سنگین در کبد جلوگیری میکند.