تاثیر ستارگان در قصاید ناصرخسرو

ادبیات هر جامعه چون ریشه در فرهنگها و باورهای آن جامعه دارد، آئینه ی تمام نمای اندیشه ها و عقاید و به بیان دیگرباورهای آن جامعه است. ادبیات فارسی از این قاعده مستثنا نبوده و جای پای این اعتقادها و باورها را به روشنی میتوان در آن دید. نجوم از جمله علومی است که پیوند دیرینه و عمیق با فرهنگها و باورهای اجتماعی دارد. شاعران فارسیگوی با بارخورداری از اطلاعات نجومی و ستارهشناسی مطابق با زمان خود اقدام به بیان و توصیف این اعتقادها در آثار خود پرداخته اند. یکیاز این شاعران فارسی که از نجوم و ستارگان در اشعار خود بهره گرفته ناصرخسرو قبادیانی است. آنچه در این پژوهش به آن پرداخته شده این است که ناصرخسرو از واژگان نجومی با چه اغراض و با چه زبانی در اشعارش بهره برده است. بر این اساس از دو دیدگاه محتوایی و ساختار به اشعار او، همچنین به تصویرسازی ناصرخسرو از اصطلاحات گوناگون اشاره کرده و برداشتهای او از این واژگان در جهت اثبات عقاید مذهبی مورد ارزیابی قرار گرفته است. شاعر گاه این اصطلاحات را در معنای اصلی کلمه و گاه از آنها در جهت تصویرسازی استفاده کرده و در موارد زیادی هم در جهت اهداف مذهبی و اعتقادی خود از آنها بهره برده است.

Keywords:

ناصرخسرو , نجوم , ساختار , محتوا.