تاثیر تابش نور فرابنفش بر زیست فعالی پوشش های هیبریدی نانوساختار پلی سیلوکسان-تیتانیوم دی اکسید- شیشه زیستی به روش سل- ژل

این تحقیق توسعه پوشش های حاوی ذرات شیشه زیست فعال (۴۵S۵) و نانو ذرات TiO۲ در سل اسیدی هیبریدی از ۳- متااکریلوکسی پروپیل تری متوکسی سیلان (TMSM) و تترا اتوکسی سیلیکات (TEOS) را که بر روی صفحات شیشه ایی به روش لایه نشانی چرخشی اعمال شده است به منظور اصلاح فعالیت آپاتیت سازی پوشش توصیف می کند. چسبندگی فیلم های تهیه شده بوسیله روش برش متقاطع بررسی شد. نتایج نشان داد که حضور ذرات ۴۵S۵ و TiO۲ در ماتریس هیبریدی به مقدار کم چسبندگی پوشش را کاهش می دهد. میکروساختار و زیست فعالی در محیط آزمایشگاهی فیلم های کامپوزیتی و اثر مقدار ذرات ۴۵S۵ و TiO۲ و تابش نور فرابنفش (UV) بر زیست فعالی در محیط مصنوعی توسط تکنیک میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و طیف سنجی توزیع انرژی پرتو ایکس (EDS) مورد بررسی قرار گرفت. زیست فعالی در محیط مصنوعی فیلم های تهیه شده نشان می دهد که هسته های هیدروکسی آپاتیت تشکیل و بر روی سطح فیلم های کامپوزیتی پوشش داده شده روی صفحات شیشه ایی رشد می کند. اگرچه تابش نور UV منجر به افزایش تشکیل تجمعات هیدروکسی آپاتیت بر روی پوشش هیبریدی می شود ولی اثر آن قابل توجه نیست. این امر احتمالا بخاطر سرکوب خواص فتوکاتالیستی TiO۲ در اثر پوشیده شدن با سل هیبریدی می باشد.

Keywords:

شیشه زیست فعال ۴۵S۵ , تیتانیوم دی اکسید , پوشش هیبریدی , نانوساختار , تابش نور فرابنفش