ارزیابی کیفیت آب زیرزمینی در اراضی ساحلی مازندران برای مصارف کشاورزی و کاربرد در سیستم آبیاری قطره ای

سیستم آبیاری قطره­ای راندمان بالاتری نسبت به سایر روش­های آبیاری دارد. بزرگ ترین محدودیت توسعه این روش گرفتگی قطره­چکان­ در اثر کیفیت نامناسب آب است. آگاهی از وضعیت کیفیت آب به گسترش این سیستم کمک می کند. در پژوهش حاضر ابتدا  آنالیز کیفیت آب ۲۴۲ عدد از چاه­های واقع در محدوده اراضی ساحلی مابین رودخانه تجن تا  بابلرود در استان مازندران بررسی شد. سپس با محاسبه شاخص LSI و بررسی پارامترهای EC، SAR، pH، TDS کیفیت آب برای مصارف کشاورزی به ویژه کاربرد در سیستم آبیاری قطره­ای ارزیابی شد. به کمک نرم افزار­ ArcGIS ۹.۳  نیز پهنه­بندی کیفیت آب برای کلاس­های دیاگرام ویلکوکس و شاخص­های گرفتگی قطره­چکان انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد بیشتر نمونه کیفیت آب­ از لحاظ مصارف کشاورزی در کلاس C۳-S۱، از لحاظ خطر گرفتگی قطره­چکان به لحاظ pH در حد متوسط و زیاد و به لحاظ TDS در حد متوسط قرار دارد. مقدار LSI نیز در بیشتر نواحی مثبت بود که نشاندهنده تمایل آب به تشکیل رسوبات کربناته بود. بر اساس نتایج پژوهش، شوری آب نواحی ساحلی تهدید مهم برای توسعه کشت محصولات کشاورزی و سیستم آبیاری قطره­ای است. علاوه بر این رسوبات کربناته از عوامل مهم گرفتگی قطره­چکان­ها می­باشد.

Keywords:

پهنه بندی , گرفتگی قطره چکان , معیارهای فنی