اولویت بندی مشکلات طرح تجهیز و نوسازی اراضی شالی زاری با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی

روند اجرایی طرح تجهیز و نوسازی اراضی شالی زاری بعنوان مهم ترین پروژه اصلاح زیرساخت های تولید پایدار برنج در شمال کشور به دلایل مختلف کند بوده، طوریکه تاکنون این طرح در کمتر از۶۰ هزار هکتار از اراضی شالی زاری استان مازندران اجرا شده است. لذا برای تغییر در شرایط موجود، شناسایی مسایل و اولویت بندی مشکلات طراحی، اجرا و نظام بهره برداری ضرورتی مهم و اساسی است. در این پژوهش ابتدا از طریق مقایسه تطبیقی نقشه های طراحی و چون ساخت، بازدید میدانی از مشکلات دوران بهره برداری، و بحث و تبادل نظر با کارشناسان مجرب مسائل اساسی شناسایی شد و پس از نهایی شدن فهرست مشکلات، پرسشنامه ای با ۷ سوال مبتنی بر فرآیند تحلیل سلسله مراتبی در چهار موضوع تمهیدات پایه، طراحی، اجرا، بهره برداری و نگه داری تدوین شده و در اختیار ۳۵ نفر از متخصصین سازمان جهاد کشاورزی، مهندسین مشاور و شرکت های مجری طرح قرار گرفت. نتایج نشان داد؛ محدودیت های اساسی طرح به ترتیب اولویت عبارتند از: نارسایی در تامین به موقع اعتبارات مورد نیاز، عدم توجه به ضرورت همه جانبه نگری و یکپارچه گی در مطالعات جامع آبیاری و زهکشی، فقدان نظام بهره برداری در قالب تشکل های کشاورزی، ضعف آموزش بهره برداری و نگه داری صحیح و مشکلات قانونی موجود بویژه هنگام تعارض مالکیت خصوصی با منافع عمومی طرح. لذا تغییر در روش تامین مالی طرح نظیر استفاده از اعتبارات اسنادی بلندمدت داخلی و خارجی، اجرای کامل همه مولفه های طرح و استفاده از سایر روش های اجرایی نظیر طرح و ساخت توام از پیشنهادات این پژوهش است.  

Keywords:

بررسی میدانی , تحلیل سلسله مراتبی , تمهیدات کارفرمایی , طراحی , اجرا , بهره برداری و نگه داری